8 december 2015
We spraken vandaag.
Je vertelde me niet je naam.
Ik vertelde je niet mijn naam.
Ik noem je nog steeds MZJJ.
Ik vind je stem mooi.
Je praatte over paarden.
Die in de wei achter je bushokje staan.
Je vond het erg.
Dat ze daar staan.
Je zei dat ze er ongelukkig uitzien.
Toen keek ik goed naar de paarden.
En je had gelijk.
Ze zien er ongelukkig uit.
Maar waarom?
Krijgen ze geen aandacht?
Ik zie nooit een mens naar ze toe lopen.
Krijgen ze wel eten?
Ze zien er mager uit.
Morgen neem ik wat brood mee.
Voor de paarden.
Ik hoop dat je ze samen met mij wilt voederen.
Hopelijk vinden ze het brood lekker.
JE LEEST
mysterieuze zwarte jas jongen
أدب الهواةJe glimlachte. Ik glimlachte terug. Dat verraste je. Want je glimlach werd breder. Ik vind je glimlach mooi. Ik wil hem van dichtbij zien. Kan dat? Mag dat? Wil je dat?
