يوم خطوبه و كتب الكتاب رمضان و اميرة
فى بيت اميرة
رمضان : انا مش عارف ابقى فرحان عشان انتى هتبقى مراتى و حببتى و ملكى و لا اضايق عشان صحبى و اختك و قعين فى مشكله و الى هيموتنى انها قلتلى لازم اعزمه و انا كمان مكنتش اقدر معزموش
اميرة : انا مضايقه على ليلي بس فى نفس الوقت فرحانه انى هبقى معاك بص احنا هنعيش الحظه بلحظتها ليلي هى الى قلتلى مع ان متاكده انها من جوه مكسوره بس بردو متاكده انها فرحانه بيا
رمضان : اقولك انا مش متفائل و الى هيشلنى احمد و تصرفاته و لازق لريم بقاله فترة مش فاهم ليه
اميرة : بعد الشر عليك متقولش كده على نفسك
رمضان : ايه ده ايه ده ده احنا بدئنا نتكلم اهو و ننطق
اميرة : 😳 الله ماا .. انت . يعنى دقايق و هتبقى جوزى و بعلى
رمضان : بعلك فصلتى ام اللحظه و بس و ماله يا قطتى انا عارف انك بدارى كسوفك يا عسل انت يا طماطم
اميرة: الله رمضان 😳
رمضان : يا قلب رمضان يا عيون رمضان
اميرة : بس بقى يا رمضونتى
رمضان : يا لهوووى يا ناس يا نن عين رمضونتك يا روح قلب رمضونتك يا ...
محمد : يا محن رمضونتك
الكل : ههههههههههه
رمضان : استنى عليا و ربنا لاضربك يا هانى الكلب انت
سما : لا يا ريس اتلم إلا هنونى روحى
امنيه : يا محنى هتشل كل و احد و واحده عملين يحبو فى بعض و انا و اقفه جنب صنم يا ربى مرارتى
حسين : ليه كده طه طب خدى ديه لمونى امونمنون
امنيه : هممم نعم
حسين : ما تروحى تجبيلى حتت جاتوه من ابو شكولاته الى هناك ده لان عينى عليه من الصبح
امنيه : عااااااا ياربيييي هتشل هتشل
الكل ضحك على منظرهم
حسين : و ربنا بهزر بصى انتى عارفه انك روحى و عقلى و انتى الى ساكنه جوه قلبى بس انا مش بحب اعبر عن الكلام ده اودام الناس عشان منتحسدش
امنيه : ايوه ايوه ما انا عارفه بص اسكوت اسكوت
الكل كان مش قادر من كتر الضحك و ليليان بتبتسم عشان تدارى حزنها و محدش ياخد باله و الى قالته لاهلها و ابوها بس جدها و لا جد احمد عرفين حاجه ان هما متخانئين
جيه المأزون و قبل ما يكتب الكتاب دخل احمد و
احمد و هو بيبص للكل : كده تكتبو الكتاب من غيرى انا و خطبتى ريمو
