Mektup Yaşamı

Anneannemden Mektuplar-3

Yazım yanlışlarım olduysa kusura bakmayın. Yorumlarınızı bekliyorum. İyi okumalar!!!
------------------------------------------------

Anneannem elinde, küçüklüğündeki, ona gelen mektuplardan birini alıp odama geldi. Mektupta şunlar yazıyordu:

- Merhaba! -Neyse şimdi çok uzatmadan başlayayım.- Benim bir annem vardı. Annem her hafta sonu gezmeye gider. Bir gün yine gezmeye giderken beni de yanına almıştı. Yani ben de gitmiştim. Sonra yolda giderken ilkokuldaki bir arkadaşını görmüştü. Sonra da o ilkokul arkadaşıyla daha çok görüşmeye başladılar. Sonra da bir gün annem ilkokul arkadaşını evimize davet etti. Kadın da geldi. Otururken annem bana " Kızım hadi gitte bize güzel bir kahve yap. Sonra da git ekmek al!" dedi bir küçük tebessümle.

Sonra da ben bir kahve yapıp annemgile götürüp montumu giydim. Montumu giymemle evden çıkmam bir olmuştu. Sonra ekmek aldım. Gelirken bende bir arkadaşımı gördüm. Biraz onunla konuştuktan sonra eve geldim. Geldiğimde kadın yoktu ve annemde bin türlü pişmanlık anlatan cümleler söylüyordu. "Tüh! Tüh! Tüh! Ben neden öyle yaptım? Keşke o kadını evime almasaydım!!" gibi şeyler. Sonra ben de telaşlanıp anneme sordum "Anne sen iyi misin? Neden 'keşke kadını eve almasaydım! ' gibi şeyler diyorsun noldu??

Sonra annem derin bir nefes alıp verdi. "O kadın varya o kadın evimize arkadaş olarak değilde hırsız olarak girdi o kadın varya!!" bende çok şaşırmıştım. Resmen ağzım açık kalmıştı. O kadın ne hadle bizim evimize gelipte hırsızlık yapabilirdi?

Sonra anneme sordum " Peki ne çalmış hain kadın??" dedim telaşla. Annem söylemek istemiyordu fakat söylemek zorundaydı. "Babanın sana aldığı kolye, benim 2 tane bileziğim ve yakında kuzeninin düğünü vardıya ona takacağımız çeyrek altın.

İlk başta "senin kolyen" dediğinde çok üzülmüştüm. Rahmetli babacığım onu bana 1 haftada çalışıpta aldığı kolyeydi. Çok üzülmüştüm. Çok kötü olmuştum. Fakat babam artık yoktu. Ben küçükken trafik kazasında kaybetmiştik onu. Çok iyiydi. Babamın arkadaşları ona "Sofi" diye hitap ederlerdi hep. "Garip sofi diye. Sonra anneme sordum. "Anne nasıl anladın hırsız olduğunu?" dedim hüzünle. Sonra annem önce duraksadı. Sonra da "Yavrum kahvelerimiz bitmişti mutfağa koyuyum derken mutfağın halısına döküldü. Onu temizlemem uzun sürdü. O sırada, yani sana dediklerimi çalıp götürmüş. " dei. Sonra da "Bak yavrum sen sen ol ama en yakın arkadaşında olsa kimseye güvenme ailenden başka. Tamam mı?" sonra da ben bir hüzünle kafamı yukarı aşağı salladım.

Bakın arkadaşlar siz de siz olun sakın en yakın arkadaşınız olursa bile kimseye güvenmeyin. Şurada bir yıldız var. Oraya basın lütfen! Bir de arkadaşlar yorumlarınızı da bekliyorum. Bir dahaki bölümlerde de iyi okumalar diliyorum!!👯👰