我很想你
นอนไม่หลับ หวังหยวนนอนไม่หลับ
ตอนนี้เป็นเวลาเกือบตีสองแล้ว หลังจากเขานั่งดูถ่ายทอดสดสัมภาษณ์นักแสดง The great wall จบ ร่างบางก็นั่งรอให้คนที่อยู่นิวยอร์กโทรมา แต่จนถึงตอนนี้โทรศัพท์ของเขายังคงนอนนิ่งอยู่บนเตียงข้างๆตัวเขา
หวังหยวนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไม่มีการแจ้งเตือนใดๆนอกจากโพสบนเวยป๋อที่ถูกกดไลค์จากแฟนคลับ มันน่ารำคาญใจมากเขาควรจะนอนแล้วเลิกสนใจโทรศัพท์เสียที แต่นิ้วเรียวก็ยังไม่วายกดเข้าแอพวีแชทแล้วส่งข้อความไปหาคนที่อยู่ไกลถึงนิวยอร์ก
王源:นี่จะนอนแล้วนะ คอลมาไม่รับก็อย่าว่ากันล่ะ
กดส่งไปแล้วก็โยนโทรศัพท์ทิ้งไว้ที่เดิมก่อนจะล้มตัวลงนอนแม้ตาจะยังคงสว่างอยู่ อุตส่าห์สัญญากันแล้วแท้ๆว่าจะคอลมาหลังจบงานสัมภาษณ์ นี่มันเกือบชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นจะคอลมาเลย ข้อความก็ไม่ตอบกลับ อ่านหรือเปล่าก็ไม่รู้
หยวนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความอีกครั้ง ครั้งนี้เขาสัญญากับตัวเองแล้วว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่เขาจะนอน
王源:นอนแล้วนะ ไม่รอแล้ว คอลมาก็ไม่รับด้วย
ส่งข้อความเสร็จก็ตามด้วยสติ๊กเกอร์ถอนหายใจไปแล้วก็กดปิดโทรศัพท์ทันที
หลับสิวะๆ
พอตัดสินใจหลับตาลงไม่ถึงวินาทีหยวนก็ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งรู้สึกรำคาญตัวเองไม่น้อย มือขาวพยายามจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาปลดล็อคดูตลอดเวลา แต่สุดท้ายเขาก็ดึงแขนตัวเองกลับเข้ามาในผ้าห่มก่อนจะจับโทรศัพท์ทุกที
ครืดๆ
เสียงโทรศัพท์สั่นทำให้คนที่ตาสว่างอยู่แล้วสว่างมากขึ้นไปอีก ร่างบางดีดตัวขึ้นมานั่งก่อนจะชะโงกหน้าไปมองหน้าจอสมาร์ทโฟนของตัวเอง บนหน้าจอขึ้นข้อความของแอพวีแชทที่ถูกส่งมาโดยพี่คนโตของวง