You will be mine ?VOLTOOID✔

Hoofdstuk 3

You Will be mine?: Een "fijne" verrassing

Yasmien POV

Ik wiebelde met mijn been en speelde met mijn vingers. Een brok voelde ik in mijn keel. Ik zat hulpeloos voor me uit te staren tot ik uiteindelijk een korte blik toe naar Zayn en Harry wierp. "wat is er?", vraag Harry. Hij komt van zijn stoel af en gaat weer voor me op zijn hurken zitten. "ik weet het niet meer ik word gek. Iedereen komt en verdwijnt alsof het niets is. Louis die in coma ligt, ik mis hem, weet je?", mijn stem slaat over en mijn lip begint te trillen. "he rustig het komt wel goed met Louis en met de anderen. They're fighters, don't forget that"

"he en als dat niet zo is but so wath", ik draai mij naar Zayn en hij haalt zijn schouders op.Harry heeft zayn een klap op zijn hoofd. "shut up Malik"."Auw,vergeet wat ik zei",zegt hij en haalt voorzichtig zijn handen op."wat als we nou eens naar Louis gaan?", vraagt Harry en kijkt mij aan. Dat ik hier niet eerden ben opgekomen."meen je dat?", Ik voel mij zo dom nu."euhm ja tuurlijk",zegt hij . ik liep naar hem toe en wikkelde mijn benen om Harry's middel. Na ee tijdje laat ik los en kijk ik blij naar Harry. "he Zayn vind je het het niet erg?",vraagt hij aan Zayn. "Nee hoor ga maar",zegt hij en knipoogt. "bedankt Zayn",zeg ik en geef hem een knuffel.

"we moeten een trap op zal dat wel gaan ?",vraagt hij en kijkt naar mijn voeten die ondertussen al rood staan van al dat lopen. "ja zal wel gaan", Ik glimlach. "kom op let's go", ik schiet in de lach. Harry kijkt mij raar aan. " wat?", hij haalt zijn wenkbrauw op. "je spreekt als Dora", ook Harry begint te lachen. "oh shit", zegt Harry en staat stil. Mijn glimlach verdwijnt en ik kijk hem bang aan. "wat is er?", vraag ik bezorgt. "Ik ben mijn rugzak kwijt", weer schiet ik in de lach. "zwieber heeft 'm", zeg ik tussen het lachen door. "jaa die sluwe vos probeert altijd mijn spullen te stelen", Ik hang bijna over Harry vanwege het lachen. Ook Harry moet moeite doen om nie top de grond te vallen van het Lachen.

Lachend lopen we door de gangen. Maar ik stop weer met lachen als ik door heb dat we bij Louis zijn kamer zijn. Harry en ik staan allebei voor een witte deur met het nummer 06 op. "hier ligt Louis", fluisterd Harry en grijpt mijn hand. "ik ben bang", het komt er piepend uit. "ik ben bij je er kan niets gebeuren. Probeer tegen hem te praten volgens de dokter is dat goed en verhoogt dat de kans om sneller uit die koma te komen.", Zegt Harry. Ik knik.

Ik open de deur en ga naar binnen. Ik zag hoe Louis verwikkeld zat in al die draden. je raakte er geen wijs uit welk draadje voor wat was. Ik liep naar hem toe en plaats mijn hand op de zijne. "hey Louis, fijn je weer te zien", er gleden tranen over mijn wangen. Harry liep naar mij toe en gaf mij een knuffel. Ik ontweek zijn intiem en aardig gebaar en ging dichter bij het bed staan. "Alles goed?", ik glimlach tussen mijn tranen door, wetend dat hij toch niet zal antwoorden. Dat is het proberen waard toch? Ik strengel mijn vingers in de zijne hopend dat het wat zou helpen. "Louis, ik hoop dat je er snel weer bent. Je bent sterk, dat weet ik. Het is echt super saai zonder je. "Alsjeblieft Louis come back?", ik laat alles uiteindelijk los en begin met lange halen te huilen.

Voor de tweede keer komt Harry naar mij toe en slaat zijn armen om mij heen. "ik mis hem zo", snik ik. "hij moet echt terug komen", smeek ik naar Harry. Alsof hij mij hoorde kneep Louis in mijn hand. Ik stop abrupt met huilen. "h-hij neep in mijn hand", in een fractie van een seconde piepte de de machine's die naast hem stonden. Mijn adem stokte."I-is hij dood?"