Like Only A Woman Can

Chapter 15

Pagpasok nila sa loob ng bahay agad niyang binawi ang kamay na hawak ni Lee, naabutan nilang pababa sa hagdanan ang mga magulang kasama ang dalawa niyang kapatid na masama na ang tingin kay Lee

"Lola! Lolo! I have a dad na po! And he's handsome like me!" Sigaw ni Luke na agad tumakbo palapit sa mama at papa ni Saidan, agad naman itong binuhat ni Ernesto

"Masaya ka ba apo?"

"Opo! Lolo ang saya saya ko po! Lolo pakibaba po ako" tumakbo na ulit ito pabalik kay Lee at nagpakarga

"Kumain na muna tayo" Seryosong wika ni  Cyrus na nauna ng naglakad papuntang kusina, tahimik lang silang kumakain maliban kay Luke na laging kinakausap ang ama, nagpakandong pa ito habang sinusuboan ni Lee panay din ang halik nito sa ama, si Saidan nagsasalita lang kapag tinatanong ni Luke

"Mommy pwede ba nating isama si Dad sa school ko?"

"baby----"

"Sure baby, when?" Singit ni Lee

"Next month dad Family day, though makakasama din po natin si Tito Sam" dahil sa sobrang excitement hindi na napansin ni Luke ang pag.asim ng mukha ni Lee, natigilan din ang mga magulang ni Saidan

"Luke baby-----"

"No it's okay, I'll come-----"

"Ayaw kong magkagulo ang mga tao dahil sa presensya mo, ayaw kong may aaligid.aligid na press kay Luke, at mas lalong ayaw kong ikaw ang maging dahilan at magulo ang tahimik ng buhay ng anak ko"

"Anak natin----"

"Lee iho  ako man din ayaw kong may mabago sa pamumuhay ng apo ko, malalaman at malalaman ng publiko ang tungkol sa kanya kaya sana magawan mo ng paraan"

"I will maam/sir gagawan ko po ng paraan" nagpatuloy na sila sa pagkain, hangang sa magpaalam na siya hindi na siya kinausap pa ni Saidan, dumiritso na siya sa bahay ng mga magulang.

"What happen son?" Malungkot na tanong ni President Alabaña sa anak

"My son knows me already Dad-----"

"Oh my God, I want to meet my apo na---" masaya ngunit di maitago ang lungkot sa mga mata ng mommy niya

"You will mom, for now I'm just happy na kilala na ako ni Luke, but----"

"But what Lee?"

"Saidan hates me to death" nanghihinang umupo siya sa sofa pagdating niya sa bahay nila naghihintay na sa may sala ang nga magulang

"It's my fault---"

"Dad, don't blame yourself nangyari na po ang di dapat mangyari-"

"Ako man din nagsisisi ako sa nagawang pagkakamali---"

"Mom, please----" hinalikan niya sa noo ang Ina

"Mabuting tao po sa Saidan I'm sure in no time mapapatawad niya din tayo, I'm so stupid, letting her go is the most stupidiest I've ever made, kung alam ko lang-----" napapikit na yumuko siya nakakuyom ang dalawang kamay

"Kung sana nalaman kong buntis siya that day, Gosh! This is all my fault, my pride it's all my pride!"

"Son stop it, I know it's all our fault bawat isa sa atin may maling nagawa ang ipinagdadasal ko na lang ngayon ay ang tuloyan na tayong mapatawad ni Saidan"