Նա ինջ նայեց ու ժպտաց այդ ժամանակ կարծես աշխարհը իմը լինել նայելով նրա ջերմ հայացքին և ժպտացի: Նա նստեց կողքիս և սկսեց իմ հետ ուսումնասիրել աստղերը: Աչքերս ուղղակի երջանկությունից փայլում էին սիրտս սկսել էր արագ աշխատել մի փոքր դիտելուց հետո նա ինձ անգլերն ասաց որ իր գալու միակ պատճառը այներ որ ես միակն էի այդ 10 հոգուց որ սիրում էի Ջինին: Նա անընֆհատ ինձ էր նայում ու ժպտում իսկ ես ուշադիր նայում էի նրա գրավիչ ու աստվածածային աչքերին: Ես նրան ասացի ««միթե դու ինձ չհիշեցիր»»:
Նա լուռ ժպտաց և ասաց ««ես ոնց կարող էի մոռանալ քո պես պես բարի աղջկա դեմքը»»: Ես դեռևս լուռ էի հանկարծ Ջինը սկսեց կամաց երգել իսկ ես միայն ունկնդրում էի նրա քնքուշ ձայնը: Ես իսկապես երջանիկ էի ««Սարանգաաաաե՜՜՜՜»» բարձր գոռացի ես որը կորերեն նշանակում էր ես քեզ սիրում եմ նա քմծիծաղ տվեց և գլուխը դրեց իմ ուսին:
Ես նարնից խնդրեցի իր հեռախոսահամրը նա երկար մտածելուց հետո համաձայնվեց, բայց ես նրան ասացի որ հեռախոսս թողել եմ տանը ես արագ վեր բարձրացա գտա հեռախոսս և կայծակնային արագությամբ իջա ներքև: Սակայն Ջինը անհետացել էր գիշերային երազի պես թողնելով միայն մի գորւթյուն որտեղ իր համարներ և կորեերն ինչ-որ բառեր որը ես այդպես էլ չհասկացա: Արդեն շատ ուշ էր ես վազեցի տուն բացեցի անկողինս պառկեցի և քնեցի: Մեկել մի բան ես մոռացել էի ասել որ Անին համաձայնվել էր մնալ մինչև շաբաթվա վերջ որովհետև կիրակի օրը Ջինի ծնունդներ իսկ ես պարտավոր էի մնալ:
Առավոտ էր արթնացա լոգանք ընդունեցի և Ջինի հմարին գրեցի ««գուդ Մորնինգ Մայ օպպա»» արդեն կեսօր էր ես դեռևս նրանից նմակ չէի ստացել: Ես ամբողջ օրտ տխուր էի ջ էլ ավելի էի կարտում Ջինին հանակարծ մի նամակ ստացա դա Ջիններ նա գրել էր ««Կներես բայց այլևս չգրես ինձ»»: Արդեն ժամը տաս կլիներ բայց ես դեռևս քայլում էի փողոցներով: Որաշեցի տուն բարձրանալ, բարձրացա տուն բացեցի անկողինս, ամեն կերպ փորձում էի քնել չէր ստացվում արցունքներս աչքերիցս ակամայից գլորվում էին»»»Ես կարոտել էի...
Շարունակելի...
