Ես պատասխանեցի նրան մի քիչ ամաչելով, նկատելով վրայիս գրվածը ժպտաց: Ոչ մի կերպ չէի կարողանում ինչ որ հարց տալ բայց վերջապես աչքերս փակելով ու ամաչելով մի կերպ անգլերեն հարցրեցի.
– Դուք այսօր Կորեա չէիք գնալու???.
Նա ինձ ժպտաց և անգլերեն պատասխանեց.
–Ոչ մենք այստեղ մնալու ենք 1 շաբաթ
Ես անչափ ուրախ էի, սակայն ամեն կերպ փորձում էի դա թաքցնել: Նա ինձ հարցրեց.
–Արդյոք դու տուն ունես ուզում ես ես քեզ տուն ճանապարհեմ, որովհետև արդեն շաատ ուշ է :
Ես նրան ասացի որ պետք չէ ես ինքս կգնամ, սակայն ես ինքս էլ գիտակցում էի որ ոչ տուն ունեմ ոչ էլ գումար որ հյուրանոցում մնաի, բայց դա ինձ ամենևին չէր հետաքրքրում ես միայն մտածում էի այդ մեկ շաբաթվա մասին որ Ջինը անցկացնելու էր Հայաստանում: Հանկարծ Ջինը մի զանգ ստացավ երկար խոսելուց հետո ինձ հաջողություն մաղթեց և անհետացավ: Ստիպված էի գիշերս անցկացնել հարապարակի նստարանների վրա: Վերջապես եկավ առավոտը հեռախոսս անըդհատ ծնգում էր բոլոր հարազատներս ինձ էին զանգում բայց ես չեի պատասխանում չէի ուզում անհանգստացնել նրանց ու ամենից շաատ մտածում էի այդ 1 շաբաթվա մասին: Սկսեցի մի քիչ քայլել ուսումնասիրել շրջապատը, արդեն ժամը 12 ներ հանկարծ հեռվում տեսա Անիին նա հանգիստ քայլերով մոտենում էր ինձ բարևեցի հարցրեցի ոնց ես նա ինձնից ներողություն խնդրեց որ երեկ առանց ինձ ցտեսություն ասելու հեռացել էր ես իհարկե նրան ներեցի, և խնդրեցի 1 օր գիշերել իրենց տանը նա համաձայնվեց: Մենք միասին ման եկանք նրան պատմեցի երեկվա մասին: Անին ինձ շաաատ էր դուր գալիս նա բարի էր և անկեղծ: Անին ասաց որ այսօր ժամը 22:00 Բիթիեսը համերգ ունի սակայն այս անգամ անվճա չէր լինելու: ժամը արդեն 4 ներ մենք գնացինք Անիիենց տուն նաինձ սուրճ հյուրասիրեց թխվածք և այլ համեղ ուտելիքներ: Անին արդեն գնել էր համերգի տոմսը, իսկ ես գումար չունեի որպեսզի գնեի ու չէի էլ համարձակվում Անիից գումար խնդրեի: Արդեն ժամը 9 ներ Անին պատրաստվում էր համերգ գնալուն իսկ ես ասում էի որ միակ չգնալուս պատճառը գլխիս ցավներ: ժամը 10 ներ Անին տնից դուրս եկավ իր ընկերուհիների հետ, իսկ ես տանը մնացի մենակ: Գնացի պառկեցի, փորձում էի քնել սակայն չէր ստացվում: ԵՍ սկսեցի լաց լինել արցունքներս ակամայից սկսեցին գլորվել~~ ես ուղղակի հուսահատված էի...
Շարունակելի...
