Lan olm bakıyorsun yüzüne... Nasıl anlatim sana.!? Bir bakıyorsun ki gülümsüyorsun. O Koca gözlükler varya, onların içinde kayboluyorum ben. Yüzünü örten o Koca gözlüklere de aşığım.
Böyle gülümsüyor varya böyle mal gibi kalıyorum. Gözlerim dudaklarına kayıyor falan. Öpesim gelmiyor kesinlikle, sadece sarılasım geliyor; "seni seviyorum, gitme" diyesim geliyor.
Bu aşk değilde ne arkadaş. Ne bu? Ne?
Bakıp da kendinden tiksinmek, nefret etmek ne? Karşındakine bakarken kendinden kıskanmak ne? Bu aşk değilse ne?
Aşk olmasa da o benim. Benim yani, BENİM. Utanmam ki ben. Giderim ki yanına. Söylerim ki sevdiğimi. Ama aynı dili bile konuşmuyoruz kızla. İlk defa keşke almanca ya da arapça bilsem diyorum kendime. Nerde adalet? Ben onunla aynı dili konuşamazken nasıl söylerim sevdiğimi? Nasıl derim ki bırakma beni?
Ben onun dertlerini dinlemek istiyorum. Onun omzumda ağlarken ne için ağladığını bilmek istiyorum. Gülümsemesinin, ağlamasının, sinirlenmesinin, yalnızlığının kaynağını bilmek istiyorum.
Artık benimle olsun beni sevsin istiyorum. Yalnızlığını unutsun istiyorum.
Ben hep istiyorum. Olmayacaksa da ben istiyorum...
(Özlediğim sıralar...)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Koca Gözlüklü Kız
Non-FictionSeninle bir eğlence haftasında tanıştık. Ablanı tanıyorum, kardeşini tanıyorum. Kendileri benim arkadaşlarım. Sende öylesin ama farklısın. Almaya'da gerçekten yaşanmış bir olay. Suriyeli güzel kız, sana aşık ben artık Aşkından ölmek üzere.
