Sigaramdan çektiğim duman gibi hayat...
Dışarıya beyaz gözüksede,çiğerleri yakar,çevirir siyaha...
Bir şerbetin avuçlarına hapsedilmiş umutlar...
Tadına doyamazsın ama boğazını yakar...
Umut bitmedikçe,tükenmez yarınlar...
Tıpkı nefes gibi...
Hani çıkmadık candan umut kesilmezya...
İşte böyleyim biraz...
Hatıralar ağlasada,
Ümidediyor insan...
Bugün hayallerimi bağladım o bembeyaz sayfalara...
Kağıt beyaz,kalemse en koyusundan katranın...
Ama kalem yoksa ağlamaz kağıt,yahut gülemez kahkahalarla...
İşte böyle bu alem...
Elemle,kederle gülersin...
Belkide ağlarsın en mutlu olduğun anda...
Şimdi camlar buğulu,
Gökyüzü alabildiğince kapatmış gözlerini...
Biraz yağmur yağarsa,belki biraz kar..
Tamamdır...
Ozaman yeniden hayat bulur bulutlar...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YORGUN KELİMELER
PoesíaBir bulut oldum gökyüzünde... Bazen güneşe açtım ruhumu Bazense kapattım herşeye neyim var neyimm yoksa... Sahi neye sahibim şu hayatta? Yada nelerim eksik? Ben yarım,dünya yarım,aşk yarım Beldeler var gezmeye,görmeye can attığım... Sahiller,denizle...
