See You Again

chapter two

Nicole's POV.

Samantala akong kumakain, sabay kami ni Limin. Remember dito natulog si Limin. Mamaya pag-uwe namin dederetao kami sa isang bahay dahil mas malapit yun kesa dito sa bahay. Nakita ko si Limin na tapos ng kumain at dumeretso sa CR.

Natapos narin akong kumain at sinipat ko ang relo ko at 6:30am na. 7:30am pa ang klase kaya may one hour pa akong maghanda.

Sa katunayan, kinakabahan ako dahil baka ayaw kami ng mga kakalse namin mamaya. Pero alam ko naman na si Limin hindi kinakabahan.

"Oh, akala ko tapos ka nang maligo." Sabe ko kay Limin. Kakalabas nya lang ng CR. "Nagtoothbrush lang. Maliligo ako sa kwarto para pang-isahan n lang." Tumango na lang ako. Pumunta na rin akong CR dito sa baba para maligo na. Nakahanda naman na ung isusuot ko.

Limin's POV.

Nagbibihis na ako. Ano pa nga ba? Common sense. Nakahanda na lahat ng mga gagamitin ko for school. Binigyan na rin namam ako ni Mom and Dad ng allowance ko pero i have my credit card. Hinalungkat ko ang kabinet dito sa kwarto ko. Yup, i have a room here. Pati sa bahay nMin, meron ring kwarto si Nicole.

May nahulog na class picture, teka....eto ung picture naming lahat nung third year kami. Pero sayang nagkawatak-watak na kami. "Tapos ka na ba?" Napatingin ako sa pinto.

Kinuha ko na ang bag ko. "Yeah, ready na ako. Wag lang silang umarte, sasapakin ko talaga sila." Totoo yun. Kairita kase ung mga babaeng mean tsaka mga maaarte at malandi. Tss!

"Haha! Di yan. Halika na, kanina pa naghihintay si Manong." Tawa ni Nicole. Lumabas na kami ng kwarto at dumeretsong garahe. Sumakay na kami sa kotse.

"Excited ka ba?" Tanong ni Nicole. Tinignan ko sya ng walang kahit na anong ekspresyon sa mukha ko. "No. Bakit naman ako maeexcite? Puro namN mga walang kwenta yang mga yan." I know that im harsh but im telling the truth. Bakit ko ba pag-aaksayahan ang mga taong di naman mahalaga saken? Tch.

"Harsh mo naman, Limin." Inirapan ko sya. Hay, marami na naman kaming mararanasan ni Nicole. Sana mabuo ulit yung samahan namin.

Di ko naman alam na ganun ang kinahantungan nun eh.

Flashback....

"BAKIT MO GINAWA YUN HA?!?!" Sigaw ko sa kanya. This can't be happening. Baka kung anong magawa ni Nicole.

"Sorry....Limin...tama kang duwag ako...di ko kayang sabihin..baka sa huli masaktan lang sya." Napaupo ako sa damuhan. I cant take it anymore. Gusto ko lang naman na sumaya si Nicole eh. Mahirap ba sa kanyang gawin yun ha?

Tumayo na ako at tinalikuran sya. "Magsisisi ka rin balang-araw. Kahit na ano pa yang dahilan mo, wala akong pakealam. Gusto kong sumaya si nicole. Mahirap mo bang gawin yun?" Naglakad na ako papuntang room

End of flashback...

So yun nga. "Limin, lets go." Nabalik ako sa diwa ko ng magsalita si Nicole. Masyado na pala akong tulala.

Bumaba na ako ng kotse. Marami ng estudyante ang nasa loob. Malawak at malinis naman ang school. Pero ang pinagtataka ko lang, bakit parang andaming nag-aabang na mga babae malapit sa gate?

Naglakad na kami papasok sa gate at halos ng tingin ng mga estudyante napako samin. Whats the problem? Tch.

Nicole's POV.

"Ugh! Ano ba yan! Transferee? Ang papanget naman nila."

"Chaka naman nila. Sigurado akong may kaagaw na tayo sa mga prince natin."