Pianted Love ศึกรักเพลิงอสูร

ปฐมบท

ความร้อนจากแสงอาทิตย์ยามบ่ายสาดส่องลงมากระทบกับร่างของข้า ที่นอนแผ่อยู่บนพื้นดินที่แห้งแล้งและร้อนระอุบนทุ่งร้างแห่งหนึ่ง ขาทั้งสองถูกพันธนาการด้วยกับดักสัตว์ลงอาคม ข้าจำได้ว่า ก่อนหน้านั้นข้าได้หลบหนีจากการไล่ล่าของพวกพรานล่าปีศาจ แล้วข้าก็ไม่รับรู้สิ่งใดอีก จนกระทั้งข้าฟื้น

'ถ้าแดดจะร้อนขนาดนี้นะ ฆ่าข้าให้ตายซะดีกว่า!' ข้าบ่นกับตัวเองในใจ.

แกร๊บ.....แกร๊บ เสียงใบไม้ดังขึ้น ที่ข้างหู ข้ารับรู้ถึงอัตรายที่กำลังจะเกิด. และข้าคิดไม่ผิด สิ่งที่อยู่ตรงหน้าข้า มันมีรูปร่างสูงใหญ่

"แต่เอ๊ะ! ทำไมมันตา มีหู มีจมูก มีแขนมีขา? หรือว่ามันเป็นสิ่งที่ท่านปู่เคยบอกว่ามันคือ มนุษย์!!!"

ท่านปู่เคยบอกว่า "มนุษย์มีใจที่เต็มไปด้วยกิเลส ความไม่รู้จักพอ เกลียดชังเราและโลกของพวกเรา ถ้าเจอก็ให้รีบหนีหรือไม่ก็รีบฆ่าพวกมันก่อนที่มันจะฆ่าเรา" และนั้นเป็นคำที่ท่านปู่คอยพร่ำสอนข้าอยู่เสมอ
เมื่อข้าพิจารณาสิ่งที่อยู่ตรงหน้าแล้ว ข้าสรุปได้ว่า เขาก็เป็นเพียงแค่มนุษย์ผู้ชายคนหนึ่ง ใส่เสื้อคลุมสีแดงธรรมดา
แต่ทำไมกัน..สายที่เขามองข้านี่สิ มันไม่ได้น่ากลัวหรือดุร้าย แต่สิ่งที่ข้ารับรู้ได้ในวินาทีนั้น คือ ความเมตตาที่เขากำลังมอบให้แก่ข้า.

"ไม่ต้องกลัว..จิ้งจอกน้อย มา..ข้าช่วยเจ้านะ"

ชายตรงหน้าพูดขึ้นในขณะที่เขายื่นมือเข้ามาปลดกับดักที่เท้าของข้าและพันแผลด้วยเศษผ้าที่เขาดึงออกจากเสื้อคลุม

"เอ้า.! เสร็จละ ทีหลังเดินให้มันดีๆละ"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงดุแกมอ่อนโยน ก่อนที่เขาจะวางข้าลงและเดินจากไป

เมื่อข้าเห็นเขาเดินลับตาไปแล้ว ข้าเปลี่ยนตัวเองให้อยู่ในร่างของมนุษย์ และนั้นเป็นครั้งแรกที่ข้ากำลังสับสนระหว่างสิ่งที่ปู่พูดกับสิ่งที่ข้าเจอมันช่างต่างกัน ชายคนนั้นทำให้ข้าคิดได้ว่า ถึงแม้ว่าโลกมนุษย์มีแต่คนเลวแต่ก็ยังมีส่วนหนึ่งยังคงมีคนที่ใจดีมีเมตตาอยู่เหมือนกัน.