Apology

Sister

"Zara!"

"Wat?" -me

"Come here! Tawag ka ni mom."

"Tss... Sesermonan nanaman siguro ako nyan." -i whisper

Pero syempre bumaba parin ako.

Its Sunday

Walang pasok.

Hay... Maghapon nanaman akong Nasa kwarto nito for sure.

I walk down the stairs.

Then sa Living—

WTF?

What is he doing here?

"Oh Zara! Hello!"

"Wat are you doing here?" -me

"Well, i just wanna ask if we can go out?"

"Huh? San nman tayo pupunta?"

"Sa mall lang, you know? Uh eat lunch?"

"Ahhh okey... I'll just change my clothes"

Umakyat nalang ulit ako at nagpalit. Lumabas ako ng kwarto ko at saktong nandun din si kara.

"Tss... Kelan mo pa nakilala si klein?" -kara

"He's my classmate kara. And why did you care anyway?" -me

"Watch your Mouth zara, you dont know anything!" -me

"I dont care about you kara"

Nagpunta na ako sa Living room

"Lets go?" -me

Tumango lang si klein.

•_•_•

"Hey, kanina kapa tahimik." -me

"Uh... Wala, Im just hungry."

"Tara, kain na tayo"-me

Nagpunta kami sa isang mamahaling resto dito sa Mall para makapaglunch na.

Nagorder na sya.

"Mind to tell me what's wrong?" -me

"Uh... Zara, si kara kasi... Uhm... Ex ko sya." -klein

0o0

"Wats the problem with dat?" -me

"And zara i like you." -klein

"Seryoso?"

"Yes, im serious."

"Uh... Tara kain nalang tayo."

Natawa sya.

Paano halatang iniiwas ko yung usapan. Psh!

Naglaro kami sa Tom's world pagtapos kumain.

Tawa lang kami ng tawa dahil nananalo kaming dalawa.

•_•_•

"Pagod kana ba? We can go home, you know? Para makapagpahinga kana."

"No! Hahahahha hindi pa naman ako pagod. Tsaka maaga pa noh. Dinner nalang muna tayo." -me

"Hahahaha cgeh" -klein

•_•_•

"Do you enjoy?"

"Ofcourse yes, ngayon nalang ako ulet nagmall ehh."

"Seryoso?" -klein

"Oo ngayon nalang ulit. Palagi kasi akong nasa Kwarto. And you know what? Nagtaka talaga ako kay mom kanina kasi pumayag sya."

"HAHAHAHAH" natawa nalang ulet kami at kumain.

•_•_•

"Thank you for this day klein, i will never forget this. Thanks for the treat!" -me

"No problem Zara, basta ikaw noh! See yah tomorrow!" -klein

Pumasok na ako sa loob ng bahay. And nadatnan ko doon si mom dad at kara sa Living room

Hmm... I smell something bad at here.

"Bakit ngayon kalang?" -mom

"Excuse me, mom! Wala akong sinabing maaga ako uuwi ngayon!"

Psh! Di ko na mapigilan ang sarili kong magalit.

"Dont shout at your mom like that zara! Anak kalang!" -dad

"Anak lang ako? Oh really? I never felt that im your daughter." -me

"Stop Zara! Ano bang klaseng kaibigan yang mga kaibigan mo at ganyan kana makapagsalita saamin?" -mom

"Its not their fault mom! They will never be a bad influence to me! Kasalanan nyo toh! I never even felt that you loved me! Siguro nga hindi! Kasi im not your favorite daughter! Right mom? Dad?" -me

"Will you please shut up zara!" -kara

"Tss... You should shut up sister! Oh well, im not your sister anyway, right? Im just a big pain in your ass! Im just a fucking Bitch! Well i dont care." -me

"Bkt hindi ka tumulad kay kara! She's your opposite you know? Bakit hindi mo sya gayahin?" -mom

"What? Gagayahin ko si kara? Si kara na sunod sunuran? Si kara na hindi nagagawa ang lahat ng gusto nya? Si kara na walang kasiyahan? Si kara? Fuck mom! Stop!" -me

"Kahit kailan ang tigas talaga ng ulo mo zara! Kahit kailan hinding hindi kami magiging proud sayo!" -dad

"Yeh, youre damn right dad! You will not be proud of me! You know why? Kasi puro kamalian ko ang nakikita nyo! Hindi nyo na nakikita yung mga bagay na ginagawa ko para lang sainyo! Para lang maging proud kayo! Kasi nga si Kara lang lagi ang napapansin nyo! Si kara ang laging tama! Si kara ang lagi nyong pinaniniwalaan! Fvck dad! Kahit mali sya at tama ako, siya parin ang hindi napapagalitan! Excuse me! Kambal kami! Dalawa kaming anak nyo! Hindi lang sya. Lagi nalang ako ang mali dito! Kahit minsan ba naisip nyo kung anong nararamdaman ko? I think hindi! Kasi kay kara lang kayo naka focus! Kahit minsan ba tinanong nyo kung anong problema ko? Hindi! You never know how i feel kasi si kara lng ang mahal nyo! Sana si kara nalang ang anak nyo kung ganun din naman diba? Sana hindi nyo nalang ako binuhay kung kay kara lang lahat ng atensyon nyo!"

Naiyak na ako. Pinupunasan ko ang mga luha ko pero tulo parin ng tulo ang luha ko.

Fuck shit! I hate dis damn life!

Naglakad ako palabas ng bahay at nakita ko doon si klein.

Tumakbo sya at niyakap nya ako.

I cry on his shoulder.

Hinawakan nyo yung kamay ko at pinapunta sa kotse nya.

Binigyan nya ulet ako ng tissue. Siguro hindi na sya nagtanong kung okay lang ako kasi halata namang hindi.

•—•—•

Nagising ako na nakahiga sa malambot na kama. Im sure hindi toh yung kama ko.

"Gising kana pala, tara na breakfast na tayo"

Tinayo ako ni klein at dumeretso na kami sa dining room nila.

"Sorry ahh, dinala na kita dito sa bahay. Nakatulog ka na kasi sa kotse kagabi. Tsaka baka ayaw mong umuwi pa sainyo." -klein

"No, its okay. Uuwi narin naman ako pagtapos kumain"

"Cgeh, ihahatid nalang kita" -klein

Pagpunta sa dining room naabutan ko dun si Principal Klark at yung asawa nya na kumakain.

"Hi ija, i hope your okay. Have a seat" -pormal na sabi no Principal Klark

Mukhang mataray yung nanay ni klein pero hindi naman pala. Sobrang bait nya at maalahanin. Sana ganyan din yung mga magulang ko.