Στιχάκια-Μικρά ή Μεγάλα από την Καρδιά {TYS_GR} {READINT2017}

Ήταν κάποτε μια παρέα

Ήταν κάποτε μια παρέα.
Μια παρέα ξινό μέλι που έψαχνε πληγές να σκάψει.
Τα καρφιά τα έβγαζε άνετα από τα στόματα.
Περιφανευόταν για κάτι το οποίο καν δεν είχε αγγίξει με το μικρό της δαχτυλάκι.
Έμενε πάντα στα λόγια άσκοπα πεταμένα στον αέρα.
Καρδιές ράγιζε με την αδιαφορία της και με την αβέβαιη χυδαιότητα.
Ήταν κάποτε μια παρέα.
Που σκότωσε ψυχές και ανάστησε πόνο μια θλίψη.
Καρδιά ράγισε σαν να ήταν ένα ασήμαντο σκουπιδάκι.
Φίλοι θέλουν να ονομάζονται.
Ούτε και άνθρωποι δεν μπορούν να ονομαστούν.
Εκείνη η καρδιά που κυνήγησαν και έσπασαν
προσπαθεί να ξαναφτιαχτεί όσο μπορεί.
Ήταν κάποτε παρέα,
που μόνο φίλους δεν τους λες.
Με τα πάντα μπορείς να τους στολίσεις.
Μόνο φίλους μην τους πεις ποτέ σου,
γιατί θα τα πατήσεις άσχημα.
Την καρδιά να θυμάσαι δεν θα ξαναβρείς ποτέ σου.
Ήταν κάποτε παρέα που μόνο φίλους δεν τους λες.
Ήταν κάποτε παρέα που βρέθηκε εναντίον σε μαχαίρι και τρυπήθηκε.
Η παρέα βρέθηκε απέναντι από ένα μικρό "Δαβίδ"
που όσο και αν πονούσε
δεν υποχωρούσε ποτέ.
Με αυτό το τροπο είχε μάθει.
Δεν τον ένιωσε νίκη
του αρκούσε μονάχα η ηθική νίκη.
Σε αυτή τη μάχη πάντα υπερτερούσε.
Ήταν κάποτε μια παρέα που παρέα δεν τους λες ποτέ,
και αν το κανείς θα χαθείς,
γιατί θα σε αφανίσουν.
Ήταν κάποτε παρέα που της κόπηκαν τα γελάκια
και σταμάτησαν να χαίρονται με το πόνο του άλλου.
Αυτοί που κορόιδευαν,
μόνοι τους κορόιδα τα πιο μεγάλα έγιναν.
Ας ζήσουν τώρα
ακριβώς έστρωσαν.
Ήταν κάποτε παρέα,
που φίλους δεν μπορείς να τους πεις ποτέ.
Ήταν κάποτε παρέα που δεν είχε σχέση ποτέ με φιλία,
γιατί δεν ήξεραν να αγαπούν.
Ήταν κάποτε παρέα που από αγάπη ήξερε μηδέν.