Kendimi bildim bileli burdayım,zamanın esaretine uğramış gibiyim.
Benliğim yok olmuş ,esen rüzgardan bile etkilenmez olmuşum.
Ne fırtınalar gördüm fakat etkilenmedim.
Kendimi buraya ait hissetmeye başladım.
Benimsedim; bu ruhu,benliğimi.
Kum tanesi olmuş bedenimi yerinden sökecek şiddetli bir fırtına bekliyorum.
Dipsiz bir kuyunun ,dibindeki toz yığının içerisindeyim.
Onlar gibi havaya karışmak isterdim.
Bu bekleyiş bitmeyecek gibi.
Yanımdaki kaya bile her zerresini parçalayıp benliğini rüzgara teslim ederken ,ben hala bekleyiş içerisindeyim.
Ümidim tükenmedi,tükenmicek .
Tek umudum;bir gün diner bu bekleyiş,hava ile karışıp özgürlüğe kavuşur,kendi rotamı belirlerim.
Özgürlük benim olur.
Sana gelirim .... Papatyama
__14
