Gedichten vol pijn

Waarom leef ik?

Soms vraag ik me af wat de reden is van mijn bestaan,
Wat de reden is voor mijn leven.
Want als ik continu pijn moet lijden om te blijven leven,
Dan wil ik niet leven.

Elke dag hetzelfde verhaal,
Elke dag dezelfde pijn.
Maar toch blijf ik breken,
Hoe vaak het ook gebeurt,
De pijn is sterker dan ik.

Elke keer die pijn,
Elke keer weer een steek,
In mijn toch al gebroken hart.

Elke dag,
Een nieuwe breuk.
Elke dag,
Nieuwe pijn.

Dit houd niemand lang vol.
Niemand,
Zelfs de sterkste mensen ooit niet.
Want hun zijn sterk met hun lichaam,
Maar niet met hun geest.

Zovaak als een menselijk hart klopt,
Zovaak heb ik pijn,
Pijn in mijn hart.
Pijn door verraad,
Pijn door leugens,
Pijn door het leven.

Dan vraag ik me af,
Waarom klopt mijn hart nog?
Het is gebroken,
Verpulverd,
Keer op keer.
En toch,
Sta ik hier nog,
Levend en wel.

Dan weet ik niet hoe het komt,
Hoe het komt dat ik nog kan staan,
Hoe het kan dat ik nog kan ademen,
Hoe het kan dat ik nog leef.