Meet Kylie, A girl who truly loves Karl. She loved him even though Karl couldn't give back the love that Kylie have given to him. She felt happy kasi yung taong mahal ni Karl hindi siya mahal.
✨✨✨✨✨✨
"It was afternoon in December when it reminded you of the day" ✨
Kylie's POV
"It was afternoon in December when it reminded you of the day" ✨
Haist, naaalala ko nanaman siya. Di ko pa ba rin talaga kayang mag move on? Ganun ko ba talaga siya kamahal? Arrrgh! ang gulo. Mukha akong tanga kinakausap ko ang sarili ko. tsk. Okay sige, Ganito kasi yun..
...
.....
.....
......
.......
*Flashback*
"Hi Karl! "
Hello! Karl said
Uhhmm, Pare may i ka-klaro lang ako sayo ah. (He used to call me Pare. Halos lahat naman ng classmates namin ganun tawag niya eh.)
"Ha?"
Pare, nabalitaan ko sa mga kaklase natin na may gusto ka raw sakin? Uunahan na kita pare ha. Huwag mo seryosohin yung mga ka-sweetan ko sayo dahil ganun naman ako sa lahat. May iba akong gusto alam mo naman yan, Sorry Pare. Hindi ko kayang suklian yang pagmamahal mo sakin, mahal naman kita eh kaso as a friend lang. Sorry Kylie.
(Then he walked out. I was left dumbfounded. Masyadong masakit yung mga narinig ko. At ito namang traydor kung luha, unti unting bumabagsak.)
"Ang sakit sakit tangina, Punyetang pag-ibig 'to. Kelan ba ako sasaya?" sambit ko. Umiyak ako ng umiyak nilapitan ako ng mga kaibigan ko upang i comfort nila ako, kaya mahal na mahal ko sila eh and I realized something. Hindi naman importanteng magka lovelife eh totoo at tapat na kaibigan lang masaya ka na kung baga yung mga kaibigan mo yung lovelife mo.
I thought that he loved me, I thought that he cared, But I was wrong. I ASSUMED.
Siguro nagpakatanga ako sa kanya, Yung lahat ng pagmamahal ko binigay ko na sa kanya yung tipong wala ng natira para sa sarili ko. Kaya dapat pag nagmahal ka huwag mong ibuhos lahat kasi pag nasaktan ka, wasak yang puso mo. Walang natira sa sarli mo edi hurthurt ka.
Ang tanga ko no? Haha. I feel bad for myself. Akala ko natutunan niya na akong mahalin. Pero ano? Nag Assume lang ako. Pero I'm thankful that sinabi niya yung totoo sakin kesa naman sa matagal na panahon akong mag a-assume sa kanya, And alam ko na hindi siya yung nararapat sakin, Dapat ko ba siyang tawagin na paasa? Siguro hindi. Binibigyan ko kasi ng meaning lahat ng ginagawa niya sakin. Assumera lang talaga ako! HAHAHAHA Maybe nandiyan na yung taong dapat sakin pero hindi ko siya napapansin kasi lahat ng atensyon ko na kay Karl. Masakit mang isipin na yung taong mahal mo hindi ka mahal, Pero wala na tayong magagawa. Ganun talaga ang buhay.
Lesson Learned: Kung magmamahal ka, Handa ka dapat masaktan, at ang higit sa lahat. NEVER ASSUME. Kasi kung mag a-assume ka masasaktan ka lang.
*******
