Ömrü biçilmeden emeğin
Kimse bilmezdi kıymetini ekmeğin…
Mutluluk saçarken çehrem,
Hüzün seyirdi kalemim.
Kimse anlamazdı, okumazdı bile
Oysa,
Sözü ağlardı şiirlerin…
Bu adanış çok muydu bazen zamana.
Yada,
Bu haykırış ağır
Fazla mıydı zaten bana…
Boyun eğerken dilim,
Çatırdarken yapılan iyiliğe belim
Ve buhrana uğrarken fikrim,
Öylesine mecbur
Öylesine de sözlere
Gebeydim…
(Türetilmiştir)
