'Kim!' Kims moeder stond ongeduldig bij het schoolhek te wachten. 'Ik kom zo mama, ik moet even met Emma praten want ze heeft een nieuwe pop!' Kim was pas zes, maar ze wist goed wat ze wou. Ze zat nu in groep drie en vond zichzelf een grote dame. 'Kim, nú komen, we zouden pizza eten, weet je nog?' Sandra werd boos. Kim kwam gelukkig naar haar toe gerend. Ze trok haar moeder mee naar de zwarte Citroën. 'Mag ik een grote pizza?' Sandra zag haar kind al met een rode snoet de enorme pizza verslinden. 'Dat dacht ik niet, dame.' Ze starte de auto en reed naar de pizzeria. 'Maar jij neemt ook altijd zo'n grote!' Kim keek haar moeder smekend aan. 'Mama heeft een hele grote mond, dus daar moet een grotere pizza in, jij hebt nog niet zo'n grote mond.' Twee uur later zaten Kim en haar moeder thuis op de bank. Kim sliep al bijna, maar Sandra was verdiept in de tv. 'Hallo!' Sandra's vriend Mark, en Kims vader, kwam de kamer inlopen. 'Hoe gaat het ermee?' Hij plofte naast Sandra op de bank. 'Goed hoor, ik breng Kim zo op bed.' Ze tilde Kim op en bracht haar naar boven. 'Welterusten, schat.' 'Tot morgen mama.' Sandra stopte haar dochter onder de roze met blauw gestreepte deken. Ze knipte het licht uit en liep de trap weer af. 'Mark, Kim had overal blauwe plekken, weet jij hoe dat komt?' 'Nee, ik kijk morgen wel even.' ' ik ga zo slapen.' 'Kus, schat.' Mark liep de kamer uit. Sandra ging op de bank zitten. Iets zat haar niet helemaal lekker. Kim was de laatste tijd ook vaak moe of misselijk geweest. Misschien moesten ze toch maar even naar de dokter gaan.
JE LEEST
Zonder jou...
De Todokim is zes jaar, zit in groep drie en vind het allemaal geweldig. Maar dan word ze ziek. Het leven verandert niet alleen voor haar, maar ook voor haar ouders. Sandra en Mark. Ze zijn dag en nacht bij haar.
