BİR İSTASYON HİKYESİ:
Genç adam panikle banyoya girdi. Genç kızı bulmalıydı, ama yoktu. Sinirle bir tuvaletlere doğru yürüyüp sonra geri kapıya doğru geliyordu. Bunu birkaç kere tekrarladı. Sonunda lavabo'ya doğru yürüdü, aynada yüzünü inceledi. Ardından musluğu açıp yüzünü yıkadı, sakinleşmeliydi. Vazgeçmek üzereydi. Ellerini boynuna götürdü ve yine aynada kendine baktı. Ellerini lavabo'ya dayadı ve öne eğilerek aynaya yaklaştı. Gözlerini inceledi, kendi ruhunu görmek istercesine. "Ben bu muyum?" dedi genç kendine. Doğru o bu değildi, asla vazgeçmezdi. Toparlanmalıydı. Genç peçete alıp yüzünü kuruladı. Vazgeçmicekti. Aynada kendine bakıp gülümsedi. Ardından banyodan çıktı ve hiç birşey yokmuş gibi arayışına devam etti. Ve kimse bu genç adamın hikayesini öğrenemedi, çünkü herzaman gizledi. İçinde yaşadı ve yansıtmadı.
