The Brave One

Καταπιεσμενα δακρυα

Ένας μήνας κοντεύει να περάσει απο τοτε που τους έχασα... Η μαμα μου και ο μακαρίτης ο πατέρας μου με άφησαν μόνη στον κοσμο. Δεν εχω κανεναν πια, μονο υποστηριχτικους φιλους και συνεργάτες...
Για να σας δώσω να καταλάβετε η μητερα μου πέθανε απο άγνωστα ετοια και ο πατέρας μου λέγεται πως αυτοκτόνησε . Δεν πίστευα πως αυτο μπορούσε να ειναι αληθεια , μεχρι που ειδα τα νεκρά τους πτώματα μπροστά μου. Ποτε δεν έκλαψα για αυτο. Δεν επέτρεπα στον εαυτό μου να λυγίσει και να βυθιστεί στην θλίψη. Δεν θα ηταν κατι που θα ήθελε κανένας απο τους δυο τους. Παρόλο που ειχα χάσει τον κοσμο κατω απο τα πόδια μου , η απώλεια τους για μένα ηταν σαν ενα πέπλο οργής και πίεσης πανω απο το κεφαλι μου. Τους ειχα μισήσει που με άφησαν ετσι γυμνή στο επικίνδυνο κοσμο. Ειμαι μολις 20 χρονων και μη προετοιμασμένη για το οτιδήποτε. Το μονο που ξερω να κανω καλα ειναι η δουλειά μου .
Ειμαι διακοσμήτρια , μια απο τις μη φημισμένες αλλα σκοπός και όνειρο ζωής μου ειναι να με μάθουν όλοι για την αξία μου . Οι δυο κολλητες μου και ο κολλητός μου λειτουργούν τον οικο σχεδίασης που κατέχουμε παρεα και θα σας τους συστήσω . Η Βίβιαν, η Σαβάνα και ο Στράτος. Είμαστε μια δεμένη παρεα σαν γροθιά , οπου τιποτα δεν μπορει να μας χωρίσει. Η φιλία μας εχει περάσει απο σαράντα κύματα αλλα θα έλεγα πως ειμαστε το πιο ενωμένο πλήρωμα ! Με υποστηρίζουν σε ολα και μαζι τους η καθημερινή μου υποχρέωση στη δουλειά ειναι παιχνιδάκι.
Παει λοιπον οπως ειπα ενας μήνας απο τοτε που τα δυο πιο αγαπημένα μου άτομα εξαφανίστηκαν και η υπόθεση για μένα ειχε κλείσει . Ή τουλάχιστον ετσι με είχαν αφήσει να νομιζω . Ξεκίνησα λοιπον σημερα το πρωι να παω στη δουλεια μου , η οποία βρίσκεται στο κεντρο του Ντένβερ. Πέντε στενά διπλα στον μεγάλο φούρνο της γειτονιάς το μεγάλο γκρι κτίριο με την φωτεινή πινακίδα στο πλάι του .
Μπορω να πω πως θαυμάζω την επιλογή της Βίβιαν για την διακόσμηση. Παντα πίστευα πως αυτη η κοπελα ειχε ταλέντο . Ο διακόσμηση και η τελευταία λέξη της μόδας βρίσκεται στο αίμα της απο την πρωτη δημοτικού που την γνωρίζω ! Σωστά.... Για τόσα πολλα χρονια μιλαμε. Όσο για τη Σάβανα θα την αποκαλούσα ως την πιο θεότρελη. Της αρεσει να σχεδιαζει τους πιο περίπλοκους και ακατανόητους στο μυαλο σχεδιασμούς. Εχω μαθει ομως να την εμπιστεύομαι... Μπορει στην αρχή η δημιουργίες της να φαίνονται πασαλιψοδουλειες αλλα στο τέλος ο καθένας θα ζήλευε το ταλέντο της. Ο Στρατός απο την αλλη ειναι εξωφρενικά τελειομανής. Οτιδήποτε εχει σχέση με σχήματα και συνδυασμούς χρωμάτων ειναι η ειδικότητα του. Ο πιο πετυχημένος στυλίστα που γνωριζω στη ζωη μου. Όσο για μένα .... Δεν μπορω να πω πολλα παρα οτι μου αρεσει ο τρόπος που σκέφτομαι σαν διακοσμήτρια. Κανω πιστευω απο τις πιο σώστες επιλογές .
Σημερα το πρωι λοιπον μπήκα στο γραφείο μου το οποίο το εχω βάψει ασπρόμαυρο ,το εχω στολίσει με γκρι κουρτίνες κα εχω τοποθετήσει δυο άσπρα πουφ πανω στο μαύρο χαλί. Τέτοιου είδους αντιθέσεις μου αρεσουν . Και στη μέση το γραφείο μου φτιαγμένο με ξύλο καστανιάς περιποιημένο με εναν υπολογιστή και πολλες φωτογραφίες απάνω.
Μπήκα μέσα λοιπον και ο στρατός με την Βίβιαν καθόντουσαν στα πουφ και μιλούσανε. Με κοίταξαν και χαμογέλασαν.
-Πανω στην ωρα ηρθες.
Ειπε ενθουσιασμένη η Βίβιαν . Ύστερα έβγαλε ενα περιοδικό απο την τσάντα της και ενα τηλέφωνο .
-Νεα πρόκληση φιλενάδα. Σχεδιασμός γάμου. Η ειδικότητα της σαβάνας! Τι λες?
Μου έδωσε το περιοδικό και άρχισα μα διαβάζω λεπτομέρειες για την γαμήλια τελετή. Η αμοιβή ηταν μια χαρα οποτε συμφώνησα. Μου έδωσε το χαρτάκι με το τηλέφωνο η Βίβιαν και κατευθείαν τηλεφώνησα. Η δουλεια έκλεισε... Τετάρτη στις 6 το απογευμα δώσαμε ραντεβού στο σπιτι του ζευγαριού για τον σχεδιασμό και την γνωριμία. Σύμφωνα με πληροφορίες που έμαθα το ζευγάρι ειναι αρραβωνιασμένο οχτώ χρονια και επιτελους αποφάσισαν να παντρευτούν . Ζητάνε εναν υπερπαραγωγικο γάμο , με τριαντάφυλλα σε καθε κολώνα της εκκλησίας , ροδοπέταλα άσπρα στο πάτωμα , γιρλάντες και τούλια να ενώνουν ολους του κυωνες του ναού μεταξύ τους και τέλος οι θέσεις των καλεσμένων να εχουν μαξιλάρια με χνούδι . Η Σάβανα μπήκε στο γραφείο και εγω όρμηξα πανω της. Πηρα μια βούρτσα στο χερι μου , την χρησιμοποίησα σαν μικρόφωνο και της ανακοίνωσα τα νεα...
-Αυριο Τετάρτη στις 6 το απογευμα , ακύρωσε οτιδήποτε εχεις να κανεις γιατι το καθήκον μας καλη. Η ειδικότητα σου σάβανα. Υπερπολυτελής γάμος!
Αυτήν την κοπελα παντα την ενδιέφεραν θέματα τρελα. Δεν συμπαθούσε τους φυσιολογικούς ανθρώπους. Άρχισε εκεινη να χοροπηδάει και κολλήσαμε πέντε. Ο Στρατός πήρε ενα μπλοκ και αρχίσαμε σχεδιαγράμματα και φαντασιώσεις για την μελλοντική μας τελετή. Ολα επρεπε να ειναι τελεια για το νεο ζεύγος.
Η Τετάρτη ηρθε λοιπον και η ωρα 5 ... Ειχα μια ωρα μπροστά μου να ντυθώ . Επρεπε να δείξω επαγγελματισμό , ετσι ειχαμε κανονίσει όλοι να βάλουμε καλα ρουχα. Φόρεσα μια φούστα μαύρη με ενα καλσόν , και μαύρες γόβες και απο πανω ενα άσπρο μπλουζάκι τυραντακι και ενα μαυρο σακάκι. Πηρα την τσάντα αφου βάφτηκα και έφυγα απο το σπιτι . Ειχαμε δώσει ραντεβού όλοι μας έξω απο το πάρκο. Κάλεσα ενα ταξί και μπήκα μέσα. Τοτε το κινητό μου χτύπησε.
-Εμπρός ?
Ειπα και καθάρισα την φωνή μου ... Ο αριθμός άγνωστος δεν ειχα ιδεα ποιος ηταν . Μια αντρική φωνή ακούστηκε απο την αλλη γραμμή , σοβαρή και βραχνή .
-Αμάντα ειμαι ο Λουις. Ο αστυνόμος που συνεργαζόμασταν για τον φόνο της  μητέρας σου . Καλυτερα να ερθεις απο το τμημα μια βόλτα να μιλησουμε.
Ενα ρίγος με διαπέρασε καθώς άκουσα αυτα τα λογια . Πανω που ηθελα να ξεπεράσω αυτο το θεμα , το παρελθόν με καλεί πισω.
-Εμ Λουις αυτη τη στιγμή εχω μια συνέντευξη για δουλεια και θα αργήσω . Μήπως να περάσω το βραδάκι απο εκει ?
Κοίταξα ανγχωμενη το ρολόι μου . 5:30 η ωρα... Εκείνος άργησε να ανταποκριθεί αλλα τέλος ειπε:
-Καλυτερα να ερθεις τωρα. Ειναι σοβαρό και θελω να εχουμε χρονο μπροστά μας.
Μου σηκώθηκε η τρίχα και πηρα κατευθείαν τον Στρατο. Αφου του εξήγησα την όλη φάση μουτρωμενος δέχτηκε να πανε μόνοι τους . Του ευχήθηκα καλη τύχη και έφυγα για το τμημα ...