21 Ekim 2016
Gecenin zifiri karanlıgında sadece adımlarımın sesiyle boş sokakta ilerliyodum asfalt ıslaktı yagmurun yağdıgını belli edercesine. Sadece ilerliyodum beynim hic olmadıgı kadar boş bir o kadarda doluymus gibi ağırlık yapıyordu o anda söküp atasım geldi. Düşünmemekte düşünmek kadar berbatmış. Insanlar yara aldıkça güclenir. Ayağıma batan taşlar ruhuma kalbime batanlardan daha az acıtmıştı öyleki ruhumun acısı gecsin diye ayagımı daha cok bastırıyordum taşlara bos ve ıslak asfata birde kan lekeleri bırakarak herşryi arkamda bırakarak ilerliyordum nereye ilerledigimi bilmeden elimde ayıcıgım ve sadece ben. Her attıgım adımda artık eski benliğimden çıkıyordum. Hayatımın koca bir yalandan ibaret oldugunu ogrendikten sonra daha nasil eski ben olmaya devam edebilirdim ki?
Ölüm topragın altına giribce olmuyomuş. Asıl ölüm herşeyin yalan olduğunu ögrendiginde kimseye güvenemediğinde gerçekleşiyomuş . Şimdi nereye tutunup yaşayacaktım nereye dönsem yalan. Artık bunun bedelini odeyen ben değil onlar olacaktı.
21 Ekim 2014
"Ekin hadi geç kalıyoruz" koşarak indiğim merdivenlerden yuvarlanmamak icin son anda tutundum. Bugün yeni okuluma başlıyacaktım. Hem heycanlı hemde umursamazdım simdi siz nasil oluyoda hem heycanli hem umursamaz oluyosun diyeceksiniz oluyorum iste ben normal bir insan degilim benden normal olmami bekleyecek degildiniz heralde. Heycanım yeni okul degildi yeni ortamdi cunku ben cekingen biriydim nasıl alşacagımı bilmiyorum. Her neyse biraz daha gec kalirsam Defne beni saclrımdan sürükleyerek götürecekti ve saçlarım benin için onemli olduğu icin buna dayanamazdım. Hizli adimlarla bahçeye çıktım ve sırıtarak Defne'ye yaklastım.
" Hadi geç kalıyoruz " kolundan tuttugum gibi cekistirmeye basladım. Gözlerini pörtleterek pesime takildi. Kolunu elimden kurtarıp saclarini omzundan arkaya attı. Defne sesi ben ise çizim yetenegim sayesinde burs kazandığımız Sayer Koleji'ne gidecektik. Koleje gitmek istemeyen tek kisi ben olmaliyim ama Defne'nin cizimini ilerletirsin laflarına daha fazla katlanamayarak kabul etmistim. Koleji istemememin nedeni bilirsiniz kolejdeki kizlara ayak uydurmak zordur şımarık ve vurdumduymaz insanları oldum olası sevmezdim. Ama sonuc olarak suanda yeni okuluma dogru gidiyordum. "Kendime oradan zengin koca bulup kurtulmayi planlıyorum böylelikle okumamada gerek kalmaz bemce bu planimi sende düşünmelisin" çok önemli bir olaymis gibi heycanli heycanli anlatmasina karsi gözlerimi devirdim. Okulun kapisina geldigimizde bahcesi neredeyse eski okulum kadar olan bir binanin onundeydik yanlis geldik diye arkami donuo gidecekken Defne kollarimdan tutup cevirdi "Nereye gidiyorsun? " saskin saskin bana bakarken
"Okulaa" uzatarak demistim gozlerini devirip "Zaten okula geldik ya şapsal " ona bos bos baktım burasi okulsa digerleri neydi.
Bahceye girdigimizde herkes bi köşede arkasiyla konusuyordu. Kizlar gözükmedigi etekleri burada kimsenin arkadası olamayacağım daha çok ortaya çıkarıyodu. Benim etegimde dizimin ustundeydi ama en azindan gözüküyordu. Ilk olarak müdürün odasına gidip sınıflarımızı öğrendik. Defneyle aynı sınıfta olmamamız şanssızlıgımı birkez daha gösteriyordu. Müdürün odasından çıktığımıza koridor boştu bu demek oluyorduki herkes sınıftaydı ve benim girmem dahada zor olacakti cunku sınıfa girdigimde herkes bana bakıyo olacaktı bunun verdigi üzüntüyle Defne'ye dönüp "Gazamız mübarek olsun" diyim birbirimize acıyan gözlerle bakip vedalastık ben ust kata çıkarken o ise oldugumuz katın sonuna dogru ilerlemeye başladı Defne benim gibi degildi o sınıfındakilerle hemen kaynaşıp arkadas olurdu bense bi koseye cekilip tek basıma susmayi tercih edicektim. Sınıfımın kapısına geldigimi farkedince derin bir nefes alıp kapıyı tıklattım. Kapıyı açıp iceri girdigimde tum yüzler olmasada çogu bakmisti ders Edebiyat oldugu herkesin bana baygın bakışlarından anlaşılıyordu dersine ara verip gozlugunun ustunden bana bakip ders anlatmaya devam etti. Normalde yebi gelen ogrenci kendini tanitmasi gereknez miydi neyseki hu benim isime gelmisti umursamaz ve yavas hareketlerle arkaya dogru ilerledim en arkada bos olan siraya oturup yayıldım herkes bana garip garip bakarken yayılmamı birakip oturmami duzelttim garip olan neydi alt tarafi siraya oturmustum. Sonunda tek tek onlerine donup yarisi dedikodu yarisi uyuklama derken tek dersi dinleyen en ondeki hocanin agzina girecekmis gibi olan iki kizdi. Cantamdan kitaplarimi cikarip karalamaya basladim tek eglencemm.
1-2-3 derken ogle arasina girmistik Defneyle kantine gittik. O yeni arkadaslarindan bahsederken bense tostuma odaklanmis bir sekilde mutlu oldugumu belirten homurtular cikartiyodum tostuma o kadar odaklanmis olacagimki Defne'nin ciyakliyan gibi cikan sesiyle yerimden sicrayip bakislarimi ona cevirdim. "Sen beni dinlemiyo musun?"
"Tabikide.... yalandan sinirli gibi gozuken bakislarla beni suzuyordu ...dinlemiyorum yemek yiyorum burada." Defne gözlerini devirip kantine giren grupa el sallayip yanina cagirdı kızlı erkekli grup bize yaklasirken ben hala umursamayip yemegine odaklandim yemek bu boru degil. Gelen gruptan bir kaci bu kim gibi bakislar atinca Defne benin yerime beni tanitna geregi duydu "Ekin benim en yakın arkadasim " hepsine gulumseyip onume dondum bana sorunluymusum gibi baktiklarina gormedende tahmin edebiliyodum ama umrunda degikdi acikcasi. Yemegimi bitirince farkettimde konusmalari cok bostu onlara katilmak yerine okulu dolasmaya karar verip yerimde gerileyip ayaga kalktim "Tanistigima memnum oldum gorusuruz" diyip onlari dinlemeden yanlarindan ayrildim. Bos bos okulu gezinmeye basladim duvardaki resimlere bakarak koridorun sonuna dogru ilerledim burasi resim odasina aciliyodu iceriye girdigimde gozlerim portlemis gibi acilmisti burasi resim odasi olduguna gore bu okula geldigime tek mutku oldugum yan bu olduguna suan karar vermis bulundum cunku eski okulum hala daglarin arasindan gülen günes cizen insanlarla dokuydu oysa burada Davinci'yle yarisan portrelerle dokuydu tamam abartmis olabilirim ama guzeldi burada cizimimi ilerletebilirdim ve ilerideki hayallerime dahada yaklasabilirdim ellerimi odadaki binbir cesit boyayla dolu olan masada gezdirdim. Zil sesini duymamla daldigim hayallerden cikip sinifa gittim. Sinifa girip sirama ilerlerken bi cift yesil gozle karsilastim neden sirama oturdugunu sormayacaktim ilkokulda degildik sonucta gozlerimi ondan alip sirama oturdum bana donup hayirdir dermis gibi bakti ne bugun kacinci bu bakis garip birsey yapmiyorum otu-ru-yo-rum. Bana baktigindan beri hic donup bakmamistim "Sirama oturma cesaretini nerden buldun?" Hadi ama siramami dedi ilkokul kanımıda dogruladiktan sonra onun gibi kollarimi siraya yaslayip " Ilkokul yasimizi coktan gectigimizi dusunuyorum" dedim. Sasirir gibi oldu ama gostermemekte ilkokul cocugunun yapamayacagi birseyi sergiledi. " Kalk " gozlerinin icine bakip "Kalkmiyorum" bu neydi simdi kolumdan tuttugu gibi beni firlatircasina kaldirdi bana gore firlatmakti ama ona gore kaldirmak sanirim. Ofkeyle ona donup "Ne yaptigini saniyorsun" dedim cevap vermegi geregi duymayip onune dondu cantami sertce alip bu kacigin yanindan kalktim. Bana gülümseyen kahverengi saclarinin parlakligi ve saf bir gulusu vardi bu okulda herkes zengin züppe olacak degil ya diyip yanina ilerledim "Oturabilir miyim" diye cevabini bekledim "Tabii" diyip gulumsedi gulumsemesi guzeldi. Yeni yerimde en arkadaydi eski oturdugum yerin yan sirasiydi sinirli bakislarla yanindaki tuhaf varliga baktin o ise tamamen umursamaz olup bana bakmadi bile. Gün bitip okul dagılınca bahceye inip beni bekleyen Defneye dogru yavas adimlarla yurudum bu onu dahada dinir edicegini bile bile. Okuldan cikip yuruduk yurda vardigimiz gibi odama cikip yattım aksam yemegine kadar ders falan calismayacaktim tabikii. Rahatsiz yatagimda done dobe uyuyakalmisim uyandigimda coktan aksam yemegi saati gecmis kizlar uykuya bile gecmisti ojul ustumle yattigim icin kalkmadan geri uyudum sabah tekrardan giyinecektim niye bidaha cikarayim kii evet biliyorum cok zekiyim. Yeni uyandigim icin bugun olanlar dusundum şu çocugun amacı neydi hala anlamis degildim düşüncelerimin arasında kendimi uykunun kollarina biraktim...
