The Magic Wish [ON GOING]

Chapter 1

Simula...

ilang taong na ba akong humihiling ng kapangyarihan sa diyos? at bakit ganon? hindi pa ata niya ako dininig? pero alam ko naman na may plano siya saakin kaya ganun, I understand... pero sabi nga nila don't give up on your dreams, kaya eto ako ngayon nangangarap sa isang kapangyarihan na imposibleng mangyare.. na alam naman ng lahat na sa mga fairytales lang yung may mga ganung abilities. tao lang din naman ako, nangangarap diba?

haist. kung pwede nga lang maibalik yung nakaraan, kaso... imposibleng mangyari, tsaka unfair naman sa iba... tsaka ayus naman maging normal na tao eh, mabubuhay ka naman ng wala yun, kasi nandyan naman ang diyos na laging naka gabay sayo.

"HOY VANESSA MONTGOMERY! KANINA PA KITA INUUTUSAN EH! BILISAN MO JAN AT WAG KANG PABAGAL BAGAL KASI PAMAMAMAHAY KO ITO!" sigaw ni auntie "ayun nanaman ba yun iniisip mo? Kalimutan mo na yung nang yari na yun, kasi hindi mo na ma ibabalik yung nangyari!"

kung ganon nga lang kadali yun eh...tsaka alam ko naman na past na yun eh kaso hindi ko parin makakalimutan, sabagay sabi nga nila 'Hearts will never forget the pain of the past' kung ang utak nga eh hindi makakalimot yung puso pa kaya?

kanina pa pala ako kinakausap ng malupit kong auntie, tsaka gusto ko ng umalis dito kasi, ayoko sa ugali niya.... masyado siyang malupit sakin pero ayus na din yun kasi meron din akong matitirahan ngayun, at ayus na din yun kasi kahit papano pinapakain at pinapatira niya pa ako sa bahay na ito kahit na, lagi niya akong pina hihirapan.

"opo pasensya na, aunt"

"aba dapat lang! bilisan mo jan at ng makapag luto na ako ng kakainin natin!"

"opo"

lumabas na ako ng bahay para hindi na dumakdak ng dumakdak yung magaling kong auntie... kahit ganyan yan mahal ko parin yan kasi, kinupkop niya parin ako nung nawala na sila papa at mama at si auntie na rin yung tumayo bilang pamilya ko, siya nga lang ata yung tumangap saakin eh.. hindi ko alam kung bakit nalang nawal yung mama ko, nawala nalang siya ng basta basta ng walang pasabi kaya simula nun malungkot na si papa, laging nag babar, umiinom, naninigarilyo, halos itapon niya na nga ako eh, at kinalimutan na talaga ako ni papa... pero alam ko na mahal ako ni papa at nalamon lang siya ng kalungkutan at galit hindi ko alam kung bakit eh... at hindi ko din alam kung saan pumunta si mama at bakit niya kami iniwan, nag talo kaya sila ni mama? hindi ko din alam eh.. kasi nung bago mawala si mama lagi nalang malungkot si mama at minsan na aabutan ko siyang umiiyak pero bago siya umalis may isang kataga and sinabi niya saakin 'ingatan mo sarili mo anak, wag kang sasama sa hindi mo kilala at mahal na mahal kita' pagkatapos nung araw na yun lumipas ang isang araw tapos bigla nalang nawala si mama, at dun din nag simula si papa sa mga bisyo niya at halos kalimutan na niya ako tapos namatay siya sa isang trahedya kaya yun pati siya kinuha na saakin, only child lang kasi ako at buti nalang at dumating sa buhay ko si auntie at siya na yung tumayong magulang ko at siya na rin yung nag papa-aral saakin. kaya laking pasalamat ko kasi nanjan siya para sakin...

nag lakad na ako palabas ng bahay at nag lakad na papuntang palengke. pagabi na rin pala kaya dapat bilisan ko kung hindi baka mamaya mapag tripan ako ng mga tambay dito sa kanto namin. nang nasa palengke na ako hinanap ko yung lagi kong pinagbibilhan ng mga gulay-gulay.

"Hello po lola! pabili nga po ng pang pakbet!"

"Oh vanessa iha, ang sarap naman ng ulam niyo ngayun" ngiti ni lola saakin "gumaganda ka lalo ah? dalaga ka na talaga"

"hehe hindi naman po lola, kayo naman po, lagi nalang akong binobola!" ngumiti rin ako dito.

"Oh siya eto na yung pakbet mo! mag ingat ka ah iha? wag kang sasama sa hindi mo kilala at bilisan mo kasi gumagabi na, ingat ka"

"sige po lola, salamat po!" tsaka nag lakad uli pauwi.

ganun na ganun din yung sinabi sakin ni mama eh, nung bago siya mawala... nevermind. maka uwi na nga lang at gumagabi na baka mamaya mapagtripan ako nito. subukan lang nila! hindi ba nila alam na isa akong taekwando masteral sa korea?! babalian ko sila ng buto kapag pinag tri----.

"AHHH--."
========================
so guys! hope you like this chapter! and don't forget to hit that vote button down below and don't forget to comment so I'll know your perspective in this chapter! God bless and thank you guys!