Yandere

Başarısız kaçış!

Sevgili günlük;Sana bunları yazabildiğim,için seviniyorum.

Olaylar şöyle,gelişti.

Kaçacak yer arıyordum.Telefonuma ardı,ardına mesajlar geliyordu.

Bir köşeye sapıp,mesajların Info-Chan'dan olması için dua ettim.Dua mı?Her neyse!

Hızla telefonumu alıp,tuş kilidini açtım ve mesajlara baktım.

"Yakalandın ha?Hiç şaşırmadım.Saklanmak istiyorsan,olduğun köşeden çık.Oraya geliyorlar.Sokağın başından,sağa dön beyaz renkli eve gir."

Biraz afalladım.Sonra köşeden çıktım,dediği gibi sokağın başından sağa döndüm.Beyaz renkli evi görünce,oraya koştum.Kapı açıktı.

İçeri girdim.Kimse yok,gibiydi.

Kapıyı kapattım.İçeriye girip,açık olan pencereleri kapattım ve perdeleri çektim.

Telefonumu tekrar,çıkarıp Info-Chan'a mesaj attım.

"Bu ev kimin?Neden buraya,gelmemi istedin?"

Cevap geldi.

"Soru sorma.Ne diyorsam yap."

Cevap vermedim.Evi biraz,dolandım.Kimse yok,gibiydi.Salona geçip,koltuklardan birine oturdum.Polisler beni,arıyor....Lanet bileklik!Neden düşürdüm ki?!Senpai'm bana,ihanet etti.Duygularım birbirine girdi,ne yapıcam?Bu işten nasıl,sıyırıcam?

O anda,kapı çaldı.Garip.Kim gelmiş, olabilir ki?

Kapıyı açtım.Kimse yoktu.Başımı uzatıp,kim olduğuna bakmak istedim.Ama bana uzatılan,kelepçeyi görünce beynim durdu.Saatlerdir,kaçtığım polisler karşımda bekliyordu.

Kaçmak istedim,ama kollarımdan tutup kapıya yasladılar.

"Bırakın beni!!Ben bir şey,yapmadım!"

Ne kadar,bağırsamda umursamadılar.Bileklerime kelepçeleri,taktılar.Beni nasıl,buldular?!

Lanet kelepçe!

"Bırakın beni!"

Başımı tutup,dışarı çıkardılar.Sonra arabanın,arka koltuğuna çöp atar gibi attılar.

"Hepinizi öldürücem!Bırakın dedim!"

Kapıyı kapattılar.Biri sürücü koltuğuna,diğeride yanına oturdu.

Kelepçeler kollarımı,kanatacak kadar,sıkıydı.

Sustum.Çırpınsamda,sonuç aynı olacaktı.

Senpai...Seni bulduğum,zaman benden gerçekten korkman gerekecek.