တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ အေတြးရပ္ကာ ထက္ပိုင္ ေငါက္ခနဲ ထထိုင္လိုက္သည္။ ခ်က္ခ်င္းလိုလို အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ကာ အျပင္ထြက္လာခဲ့သည္။
"ကိုထက္ .. ေရာက္ေနတာၾကာျပီလား.."
ဆက္ပိုင္ ဆံပင္မ်ား ေလတိုက္ခံထားရ၍ ရွုပ္ပြေနသည္။ အမည္းေရာင္ ေဘာင္းဘီရွည္ႏွင့္ ေဆးရံုကုတ္အက်ီၤအျဖဴကို ၀တ္ထားဆဲျဖစ္သည္။ ေနေလာင္ထားေသာ မ်က္ႏွာထက္မွ အျပံဳးမွာ ေတာက္ပေနသည္။ လက္ထဲမွာ ေဆးရံုသံုး လက္ဆြဲအိတ္ႏွင့္အတူ တစ္ခါသံုးေဖာ့ဗူးႏွစ္ခုကို ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ႏွင့္ထည့္ကိုင္ထားသည္။
"အရင္တစ္ေခါက္ ကိုထက္ စားျပီး ၾကိဳက္တယ္ဆိုတဲ့ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ ၀င္၀ယ္လာတယ္.. ဆာေနျပီလား.."
ထက္ပိုင္ ေခါင္းခါျပလိုက္သည္။ ဆက္ပိုင္၏ အျဖဴေရာင္ ဆရာ၀န္ ကုတ္အက်ီၤျဖဴ၏ အိတ္ကပ္ေနရာတြင္ ဆီတစ္ခ်ိဳ႕ကြက္ေနသည္။ ၀ယ္လာခဲ့သည့္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္မွ ေပသည့္ပံုျဖစ္သည္။
"မင္း ကုတ္အက်ီၤ ဆီေတြေပကုန္ျပီ.."
"ဟာ....ဟုတ္ပါရဲ႕... စိတ္ေတြအရမ္းေလာျပီး ေဆးရံုကထြက္လာတာ.. ကုတ္အက်ၤီခၽြတ္သိမ္းဖို႔ပါ ေမ့သြားတယ္.."
ဆက္ပိုင္ တစ္ခ်က္ရယ္လိုက္ျပီး လက္ဆြဲအိတ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚခ်ကာ ထမင္းစားခန္းထဲ၀င္သြားခဲ့သည္။ ထက္ပိုင္ အတန္ၾကာေအာင္ ဘာလုပ္ရမည္မွန္းမသိသလို ရပ္ေနမိျပီးမွ မီးဖိုခန္းထဲသို႔ လိုက္သြားခဲ့သည္။
မက်ယ္၀န္းေသာ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ လ်ွပ္စစ္မီးဖိုေသးေသးတစ္ခုႏွင့္ rice cooker အေသးတစ္လံုးရွိေနသည္။ သစ္သားေၾကာင္အိမ္မွာလည္း ခပ္ေသးေသးပင္ျဖစ္သည္။ ေရခဲေသတၱာမရွိ။ အျပာေရာင္ ေရသန္႔ဗူးၾကီးတစ္လံုးေဘးမွာေတာ့ ထမင္း စားပြဲႏွင့္ထိုင္ခံုႏွစ္လံုးရွိသည္။ စားပြဲေပၚမွ အုပ္ေဆာင္းကိုဖယ္ကာ ဆက္ပိုင္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ကို စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္။
"ငါျပင္ထားပါ႔မယ္ကြာ.. မင္း အ၀တ္အစားသြားလဲဦး..."
ထက္ပိုင္ မေနႏိုင္စြာ ေျပာလိုက္သည္။ ဆက္ပိုင္အျပံဳးတစ္ခုႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ကာ အခန္းျပင္ထြက္သြားသည္။
YOU ARE READING
စည်း (အခန်းဆက်)
Romanceစည်းကို အားပေးခဲ့တဲ့ သူငယ်ချင်းအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်တဲ့အနေနဲ့ ရေးဖြစ်ခဲ့တာပါ။ စည်းကို ဖတ်ပြီးမှ ဒီ အခန်းဆက်ဝတ္တုတိုလေးကို ဖတ်ပေးပါလို့ မေတ္တာရပ်ခံပါရစေနော်။ အားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။ စည္းကို အားေပးခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္တဲ့အေနနဲ႔ ေရ...
