စည်း (အခန်းဆက်)

Part 1 (Zawgyi)

မျငိမ္သက္ႏိုင္ေသာ ေလျပင္းက အရွိန္ျပင္းစြာ တိုက္ခတ္လို႔ေနသည္။ ထန္ေသာေလေၾကာင့္ သစ္ရြက္၀ါမ်ား ၀ဲကာ ၀ိုက္ကာ ေလျပင္းေခၚရာလိုက္ပါကခုန္ေနၾကရရွာသည္။

ထက္ပိုင္ ျပတင္းေပါက္ သစ္သားတံခါးမ်ားကို အားသံုး၍ ပိတ္လိုက္ရသည္။ ေလျပင္းက တင္းတင္းဖိထား၍ လက္နာသည္အထိ ဆြဲပိတ္ရျခင္းျဖစ္သည္။ အိမ္တံခါးမၾကီးမွာမူ ေစာေစာကတည္းက ပိတ္ထားျပီးျဖစ္သည္။ တံခါးအကုန္ပိတ္လိုက္ေသာေၾကာင့္ အျပင္မွ ေလသံအနည္းငယ္ စဲသြားသလို သစ္သားပ်ဥ္ေထာင္အိမ္ေလးမွာ အလင္းေရာင္မရွိေတာ့ဘဲ ေမွာင္က်သြားသည္။

အေမွာင္ထဲမွာျဖစ္ေသာ္လည္း ေရာက္ဖူးေနျပီျဖစ္သည့္ ဒီအိမ္ကေလး၏ အျပင္အဆင္မွစ၍ အသံုးအေဆာင္အထိ သူ အားလံုးကို မွတ္မိေနျပီျဖစ္သည္။ က်ယ္၀န္းေသာ ဧည့္ခန္းတြင္ စာအုပ္စင္တစ္ခုမွလြဲ၍ ဘာအေဆာင္အေယာင္မွမရွိ။ သစ္သားနံရံတြင္ ကပ္ထားေသာ ျပကၡဒိန္မွာလည္း ဘာပံု ဘာရွုေမ်ွာ္ခင္းမွမရွိ၍ ေျခာက္ေသြ႔ေသာ အခန္းကို ပို၍ပင္အထီးက်န္ဆန္ေစသည္။

ဧည့္ခန္းတစ္ခုလံုး ဧည့္သည္လာလ်ွင္ ထိုင္ႏိုင္ရန္ အသင့္ခင္းထားေသာ ေရာင္စံုဖ်ာတစ္ခ်ပ္သာရွိသည္။ ခရီးမွေရာက္ေရာက္ခ်င္း ခ်ထားခဲ့ေသာ သူ႔ လက္ဆြဲေသတၱာမွာ ဧည့္ခန္းအလယ္တြင္ ထီးထီးၾကီးရွိေနသည္။

လက္ဆြဲေသတၱာကို လက္ကိုင္မွမယူကာ အိပ္ခန္းရွိရာသို႔ ဆက္ေလ်ွာက္လာခဲ့သည္။ အခန္းတံခါးကုိတြန္းဖြင့္အ၀င္ မသိမ္းရေသးေသာ ျခင္ေထာင္ႏွင့္ လံုးေထြးေနေသာ ေစာင္တစ္ခုရွိေနသည္။ ထက္ပိုင္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္သြားမိသည္။ ဆက္ပိုင္တစ္ေယာက္ အိပ္ရာပင္မသိမ္းႏိုင္ဘဲ အျပင္ထြက္သြားသည္မွာ မယံုၾကည္ႏိုင္စရာေကာင္းလွသည္။

အလုပ္မွ အားလပ္ရက္တစ္ခ်ိဳ႕ရသည္ျဖစ္၍ ထက္ပိုင္ ယခု ထား၀ယ္ရွိ ဆက္ပိုင္အိမ္သို႔ ေရာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သူ ေရာက္မည့္ေန႔ကို ဆက္ပိုင္သိေအာင္ ၾကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားကာ ဆက္ပိုင္နားသို႔ လာႏိုင္မည့္ရက္ကို လက္ခ်ိဳးေရတြက္ကာ ေစာင့္စားခဲ့သည္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ သူ ထား၀ယ္ေရာက္ခါနီးမွ ဆက္ပိုင္ ဖုန္းတစ္ခ်က္ဆက္ကာ ေဆးရံုမွာအေရးၾကီး၍ အိမ္မွာမရွိႏိုင္ဟု ေျပာျပီး ဖုန္းကိုခ်က္ခ်င္းလိုလို ခ်သြားခဲ့သည္။