Mr. hambog meets Ms. weirdo

chapter two: welcome d^__^b

d*_*b

°

°

°

°

°

°

°

°

°

°

°

°

..A/N: "the unreal is more powerful than the real, because there is nothing as is perfect when you can imagine it."

hayyy.. sorry kung matagal mag-update. konti lang kasi ang oras ko para dito, pagwala lang ako masyadong ginagawa saka ko lang isinisingit ang pag-iisip sa kwentong ito hahaha.

just like you guys!..

priority first the prayer, family, friends, doing/saying good things/words and lastly making a great adventures. physically, emotionally and psychosocially though process.

CHAPTER TWO

elzine's POV

napakagandang tanawin. ang gaan sa pakiramdam ng walang humpay na ihip ng preskong hangin. ang huni ng mga ibon, malalaking puno, mga iba't-ibang halamang bulaklak at ang berdeng damo na nakapalibot sa buong paligid. payapa at kay sarap damhin...

hindi ko na mapigilang hindi mapapikit at patuloy na damhin ang nasa paligid ko. sandaling humupay ang kaninang naghalo-halong emosyon na sumasagi sa isip at damdamin ko.

"sana dito nalang ako nakatira." naisaloob-loob ko nang nakapikit parin. hindi ko naiwasang mapangiti.

"you're now smiling, okey kana ba?." bigla akong natauhan sa biglang tanong ng lalaking humila sa akin kanina. nilingon ko siya. bumangon siya mula sa pagkakahiga sa ilalim ng napakalaking puno. tinitigan ko lang siya habang papalapit sa kinatatayuan ko.

"okey kana ba?." tanong niya pa ulit nang makalapit sa'kin. "alam mo ba, maliban sa aming tatlo ng mga kaibigan ko wala nang ibang nakakaalam sa lugar na'to. ikaw pa lang ang unang tao na naisama ko dito." seryosong dagdag niya pa.

"tss.. ba't mo ba ako isinama dito?.."

"dahil alam kong gagaan ang pakiramdam mo, halika!" nagulat ako ng bigla na naman niya akong hilahin patakbo.

ganito ba talaga siya, kanina nung hinila niya ako mula sa loob ng room takbo kami nang takbo na parang may humahabol sa amin. diko na nga napapansin ang mga nadadaanan namin dahil napakabilis nang aming pagtakbo. hanggang sa makarating kami sa lugar na'to na parang secret garden.

"saan mo na naman ba ako dadalhin?." tanong ko sa kanya habang nagpapadala sa hila-takbo niya.

"mas mamamangha ka sa makikita mo pagdating natin." sagot niya sa'kin at tatawa-tawa pa.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.takbo

.

.

.

.

.