Listen

Hoofdstuk 2 - Jessica

Mijn voeten zonken weg in het donkerrode tapijt. Vlak nadat de medewerkster weg was gegaan - om te checken of Jessica's huis veilig en 'kindvriendelijk' genoeg was voor mij om er twee weekjes te verblijven - had Jessica haar gevraagd om haar schoenen uit te doen. De blije glimlach was meteen van haar gezicht verdwenen, toen de deur achter de medewerkster dicht ging. "Luister, Hailey, het is hier niet zomaar een opvangbedrijf voor verdwaalde kindjes zonder moeder. Dus morgenochtend worden er regels opgesteld. Wat mag je wel, wat mag je niet. Heel simpel. Maar nu, ga je naar je kamer om je spullen uit te pakken en we roepen je met het avondeten.Tot die tijd blijf je even in je kamer; Ik moet overleggen met Leo." Met open mond staar ik haar aan. "Wat sta je daar nou te niksen? Hup, hup." Ik frons naar haar en leun tegen de muur aan. Dit was niet de Jessica die zij zich herinnerde. "Dus ik ben nu voor," Ik kijk even vluchtig op mijn horloge, "Nog net een half uurtje bij je thuis. Eindelijk terug bij mijn zus, waar ik al jaren niks van heb gehoord en je stuurt me naar mijn kamer? Bedankt, zus, heb jou ook gemist." En met die woorden storm ik de trap op. Ongelooflijk, hoe ze me als klein kind durft te behandelen. Ten eerste, ben ik 15 - geen kind. En ten tweede, ben ik haar zusje, niet haar dochter. En dus zat ik op mijn kamer voor de rest van de avond.

"Stel je even voor." De dikke hand van de conrector duwt me een klein stapje vooruit. Ik kijk hem even geïrriteerd aan, wat blijkbaar een grote lachkik veroorzaakt bij de klas. "Is het zo hilarisch?" vraag ik sarcastisch aan de klas, die abrupt stopt met lachen en me strak aankijkt. "Laten we dit nou maar even snel doen, zijn we er ook meteen vanaf," zeg ik en zucht even zwaar geïrriteerd. "Nou, mijn naam is Hailey Conroe en ik-" Een jongen met een zwarte pet onderbreekt me meteen. "Woah! Conroe als in Jessica Conroe?" Ik haal een wenkbrauw op en ik zie een paar jongens fluisteren. "Dat is, like, het knapste chickie dat hier ooit op school heeft gezeten, man!" Ik kijk hem verontwaardigd aan. "Pardon, dat 'chickie' waar jij het over hebt is ten eerste wel mijn zus en is, ten tweede, getrouwd." Daarna draai ik me om naar de dikke conrector om te laten zien dat ik klaar ben. "Uhm.. Ja.. Ga, uhm, ga daar maar zitten," zegt hij in de war en wijst naar een plekje achterin de klas. Prima. De hele klas kijkt me aan, terwijl de aardrijkskundelerares - Mevrouw Beijskens, zoals ik eerder op mijn rooster zag - de aandacht weer op haar probeert te richten. En terwijl iedereen langzaamaan zijn boeken opendoet en de les begint, denk ik na over Jessica. "Knapste chickie dat hier ooit op school heeft gezeten" had de jongen gezegd. Ik wist niet eens dat Jessica hier naar school was gegaan, toen ze bij ons weg was gegaan. Gerdanius College was een middelbare school, maar er werden ook verschillende studies gegeven, zoals Rechten, Gezondheidszorg en de Lerarenopleiding. Ik had geen idee welke van de drie Jessica had gestudeerd, of wat ze überhaupt voor beroep heeft op het moment. Ik herken mijn zus helemaal niet meer. Ik weet niet eens meer wie ze is. Ik woon eigenlijk gewoon bij een vreemde in huis.

_______________________________________________-

Het is niet superlang, maar het is iets. Wees daar maar blij mee. (: