The Maccon

"The Visit"

"Nandito na ako!" Ang masayang bati ko habang nililibot ng paningin ang buong kwarto.

Nasan na kaya yun? Wala si Kristel sa bahay pero kakatext niya lang sa'ken kanina na nakahiga lang daw siya.

"Oh naiwan niya?" Ang nasabi ko ng makita ko ang Cellphone niya sa higaan niya. Edi nandito lang yun sa malapit.

'Leslie'

Kilala ko ang boses na yun ah.

Hindi nga ako nagkamali ng lumingon ako sa pinagmulan ng boses.

Nica...

Ang mahina kong sambit sa sarili.

"Hindi mo ba ako bibigyan ng mahigpit na yakap at halik man lang kapatid?"

Nakaka-inis ang mga ngiti niya sa'ken.

"Anong ginagawa mo dito? Nasan si Ate Kristel?"

Nakita kong tumaas ng bahagya ang kanang kilay niya kasabay ng bahagyang pag-ilaw ng kanyang mga mata.

"Lumubas lang siya saglit, wag kang mag.alala wala akong ginawang masama sa mortal na'yun. Ano bang kalaban-laban ng isang yun kung lalapain ko dito sa kwarto niyo," ang mahaba niyang paliwanag.

"Hindi mo pa sinasagot yung tanong ko Nica,"

"Dinadalaw kita at kinakamusta, masama?"

"Matagal ko ng kinalimutan na may pamilya ako simula ng mamatay si Papa."

"Sa ayaw at sa gusto mo pamilya mo parin kami," ang seryoso niyang sabi.

"Umalis ka na Nica kung pwede lang," pakiusap ko.

"May malaking problema tayo Leslie yun ang sadya ko kaya ako napadaan."

Napakunot ang noo ko. Napahawak na naman ako sa batok ko.

"Si Lester, sumuway kay Jerico, nandito siya ngayon sa maynila kasama ang mortal niyang nobya..."

"H-ha? Ano!?" Ang gulat na gulat kong sabi.

Hindi pwedeng ipagbuntis ng mortal ang isang batang hindi naman normal at hindi maikukunsederang tao. Mapapahamak ang babae sa ginagawa nila, ang sabi ko sa sarili ko.

"Tama ka dun at may problema pa tayo, hindi lang tayo ang naghahanap sa kanila may isang grupo pang gustong makakuha sa batang isisilang."

"S-sino?"

"Walang may alam Les," ang malungkot na sabi ni Nica. Bakas sa itsura niya ang pag-aalala sa kapatid naming lalake.

"Tulungan natin si Lester, kaylangan niya tayo."

Biglang bumukas ang pinto at iniluwa niyon si Kristel.

"Grabe!!! Ang tanga ko ah! Sa lahat ng maiiwan ko Cellphone ko pa!"

Dahil sa gulat ko hindi ko naiwasang mapahawak sa kahit anong bagay na malapit sa kinatatayuan ko. Napahawak ako sa marupok na hanger na naging sanhi para ito'y maputol at sa isang kisap-mata nawala na si Nica.

"Aarrgggh grabe ah nakakarami ka na ng putol ng hanger Leslie. Palitan mo yan!"

"Ay pasensya na," ang paumanhin ko sa kanya. "Bakit parang namumutla ka dyan?"

Wala akong masagot sa kanya.

Pagkadampot niya ng cellphone niya ay lumabas narin ito.

Umilaw ang screen ng phone ko.

CH: Leslie how are you? Are you okay? Me?

I'm not okay :( I got a very bad news today.

Me: Hi Chad... Why what's wong? Are you okay.

CH: I just told you I'm not.

Me: Are you sick?

CH: I think so...

Me: There's no such thing as I think so Chad.

Chad: :)

Me: You can share if you want?

CH: This is hard Leslie.

CH: My mom will surely worried if she'll find out about this.

Me: About your Sickness

CH: Yes.

Me: Is there any cure?

CH: its 50:50 Leslie.

CH: How about my dreams. I feel hopeless.

Leslie: Chad :( I wish I can help you...

CH: No one can help me. I already accept it.

Me: What if I CAN HELP YOU...Like I'm really sure I can help you....

Chad H. Calling

To be continued...

>>Note<<

Dear Reader,

Who ever you are...

Either you Voted for every chapter

or

Added this story on your

reading list

Please

Redeem yourself..

Comment down or

Message me..

I just want to say

Thank You :)

Evan M.