Okula gidiyorum.O kadar sıcak tuttu ki beni,kulaklarım kıpkırmızı olmuştu.Parasının hakkını veriyordu gerçekten.Etrafta gören herkes bana bakıyordu.Renk cümbüşü gibi geziyordum caddelerde,mahallelerde.Nihayetinde okula vardım.Sokakta olduğu gibi herkes bana bakıyordu.Tüm arkadaşlarım bana nerden ve ne kadara aldığını soruyordu.Hiçbirine cevap vermedim.Çünkü ondan bir tek bende olmalıydı!Havalı olmalıydım.Öğretmenlerin gözü bile benim üzerimdeydi.Ders anlatamıyorlardı bana bakmaktan.Gerçektende o atkı havama hava katıyordu.Okulun en havalı kızı yanımda sönük,sıradan bir kızdı artık.Havalıydım.Bir yerlerim havaya kalkmaya başladı.(burnum,fesat olmayın.)Ta ki o güne kadar.Aklıma bir fikir gelmişti.Derste atkıyı incelerken iki kat olduğunu fark ettim.Teneffüste atkının iki kenarındaki dikişlerini söktüm.Artık atkı değildi.Ama benim gözümde hâlâ atkıydı.İyice kendimi kaybedip atkıya bir isim bile vermiştim;"Bobby".
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Atkı Nasıl Battaniye Olabilir?
Science-FictionBu bir SamanyoluTV eseridir.Ve tamamen gerçektir.