an gelir geçmek bilmez,
zaman durmuştur, sanki yelkovan ilerlemez..
sabırsızlanırsın, saniyeleri, saliseleri sayar bulursun kendini..
an gelir koskoca 1 gün bittiğinde saniye etkisi bırakır gözlerinde.
bu kadar mı? dersin,
bu kadar kısa mı? gün dediğin..
an gelir o günleri anar üzülürsün, bitmeseydi zaman o halde orada dursaydı dersin..
imkansızdır zamanı durdurmak bilirsin, yinede temenni etmekten alıkoyamazsın kendini.
çağresiz kabullenirsin.
bir dahaki buluşmayı hayal eder avunursun.
zaman zaman sabrın tükenir gibi olsada; sen hep onu tekrar görebileceğin günün umuduna yaslarsın sırtını..
özlem içini öyle bir yakmaktadır ki; açığa vurmaya kalsan özlemini, bir an bile dayanamamaktan korkarsın.. sanki ne kadar özlediğini dillendirsen, volkan gibi patlayacak, yüreğinden fışkıracak gibi hissedersin..
ne yazık! haketmeyen birini bu denli delice sevmek..
özlemek insanın kendine ihaneti gibidir
onu o olduğu için seversin iyi yada kötü olduğuna bakmaksızın sadece gülüşü için.
Belki gülüşüyle unutursun acılarını yada bir bakışıyla,
sen umursamazsın kariyeri neymiş kimmiş ne olursa olsun o senin için dünyada tekmiş.
An gelir tenhalaşırsın ve işte o zaman tükendiğini anlarsın..
