Roswell Caster

Crashing Down

Lhiana's POV

"Im sorry, Im breaking up with you" nakayukong sabi niya.

Napatingin ako sa kanya ng bigla niyang basagin ang katahimikang kanina pa bumabalot samin habang kumakain.

"*pppffftt*" pagpipigil ko ng tawa. Ewan ko. Natatawa ako sa paraan niya ng pagbabasag ng katahimikan.

Napatingin siya sakin. Nang seryoso.

"Im serious"

Natatawa pa din ako. Wala naman kasi kaming problema like what the!

"Okay okay I get it. Haha Very Funny Jacob" I said sarcastically. " Come on Jacob lets just eat" yumuko ako upang kumain biglang kumabog ng mabilis ang puso ko at umiinit ang gilid ng mata ko. I can feel his seriousness.

"Lhian I know this is being unfair but I realize wala na tong pupuntahan. We both know from the start na wala itong pupuntahan we have different management and everytime kailangan ko tong gawin para sa career ko."

Pinigilan ko ang pagtulo ng luha ko at sinikap na pasiglahin ang boses ko. "Haha! Jacob Its okay I know this is prank" tumingin ako sa paligid upang hanapin ang mga camerang nakatago."COME ON GUYS GET OUT WHERE IS THE CAMERA!" Sigaw ko. Nagtinginan samin yung ibang taong kumakain sa loob ng resto

Sana nga.
Sana nga nagbibiro lang siya.

"Seryoso ako Lhian pagod na ko. Ayoko na" nagsimula ng pumatak yung mga luha sa mata ko. Pakiramdam ko sinasaksak ako sa sinasabi niya.

Pumikit ako ng mariin.

"Please! Please Jacob dont do this."
Hinawakan ko yung kamay niya pero tinangal niya din.

"But Lhian. I cant continue this" tinignan ko siya sa mata. Wala na kong makitang pagmamahal na tulad ng dati.

"WHY?!" Sunod sunod na ang pagtulo ng luha ko. Pakiramdam ko kahit papano guminhawa ang pakiramdam ko ng sa wakas natanong ko din kung bakit. Bakit niya to ginagawa sakin. "Did I do something? Come on Jacob Im willing!" Pinunasan ko yung luha ko at hinawakang muli ang kamay niya. "Im willing to change anything just dont do this. Please!" alam kong pinagtitinginan na kami pero wala akong pakialam kahit maging headline pa tong ginagawa ko bukas. Basta lang magbago ang isip ni Jacob sa desisyon niyang iwan ako. Hindi ko kaya.

"Wala, Its not you its me. Im sorry. I have to go" Tumayo siya at naglakad palabas ng restaurant.

Hindi ko alam ang gagawin ko. Naguunahang tumulo ang mga luha ko. Ilang segundong natulala ako.

Ganito nalang ba matatapos ang lahat?

No. Lhian you cant. Hindi mo kayang wala si Jacob.

Tumayo ako. Sinundan ko siya pero nakaalis na siya sakay ng sasakyan niya.

Tumakbo ako papunta sa sasakyan ko at binuhay ang makina, hinanap ko yung sasakyan niya pero hindi ko na makita. Tinapakan ko yung gas upang pabilisin yung takbo ng sasakyan. Hindi ko alam kung bakit bigla nalang siya nakipagbreak ng ganun nalang.

Hindi pwede. Ipaglalaban kita Jacob. Naiyak na naman ako.

Umuwi ako ng bahay at nagkulong ako ayoko muna ng kausap.

Tinawagan ko siya pero hindi na niya sinasagot.

Tinext ko rin siya ng tinext baka sakaling makulitan siya at sumagot pero walang reply na dumating.

Hindi na ko nakatulog.

Iniisip ko pa rin kung bakit niya ginawa yun.

Wala naman kaming problema.