ELBET BİR GÜN

-1-

Medya : Eymen MERT

Ciğerlerime dolan duman gitgide bilincimi kaybetmeme neden oluyordu. Nefes alamaz hale gelmek üzereydim ki bir ses duydum. Adımı sesleniyordu biri. Cevap bile veremiyordum. O derece güçsüz kalmıştım. En son adımı seslenen kişi öksürük seslerimden olsa gerek buldu beni.
Ateşin içinden tek başına geçmişti ama bunu benimle beraber yapabilecek miydi acaba. Gerçi kasları var yani bi zahmet yapsın boşuna mı yapmış onları. Evet az kaldı nefes alamamama ama ben bu çocuğun kaslarını düşünüyordum.
Biraz daha dikkat edince karşımdakinin Eymen olduğunu farkettim. Eymen benim lise 2de yaşadığım en büyük hataydı. Ama sorsalar sevmiştik ikimizde, sadece onun yaptığı ihanet ikimize patladı. Neyse iyi de oldu ya biraz. Ben bunları düşünürken dışarı çıkmak üzere olduğumuzu farkettim.
Ne çabukk dicektim ki kaslarının hakkını verdi dedi iç sesim. Cigerlerimi mahveden duman gözlerimi dâhi açamamama sebep oluyordu. Sedyeye yatırıldım ve nefes alabilmem için aletleri taktılar. Bundan sonra kesinlikle uyuşukluk ve unutkanlık yapmicam bundan kesinlikle eminim. Antreman için üzerimi değiştirip sonra aceleyle telefonumu unutup geri döndüğüm sırada okulun bir yerinde çıkan yangın soyunma odalarına kadar gelmişti ve ben çıkamamıştım.
Her şey böyle başladı işte. Ama eymen sağolsun o yüksek alevlerin içinde canı pahasına kurtardı beni. Canım eski aşkım ya. Evet biraz eski sevgilime yavşadım. Ayıp falan demeyin görseniz dibiniz düşer yanii.

➰➰➰

Hastaneye yatırılmıştım bile. Ve yaklaşık bir günü geçiktir uyuyormuşum yok böyle bişey. Uyandığımda başımda Azra, Yaren , Eymen, Semih ve Beden eğitimi hocam duruyordu. Uyandığımı ilk farkeden Eymen olmuştu. Sanırım beni izliyordu çünkü gözlerimi açınca göz göze gelmiştik. Diğerleri de farkedince canım arkadaşlarım sevinç edâlarını yükselttiler. Birbirlerine sarılıştılar o sırada hocamız "Nasılsın Yüsra?" diye soru yöneltti.
"İyiyim hocam antremana hazırım." dedim sevecen bi şekilde. Güldü
"Antreman yapacak ne bi spor salonumuz ne de okulumuz kaldı kızım." Doğru ya yangında tüm okul hasar görmüştü.
"Ee gençler ben ne zamandır burdayım aç hissediyorum yaa ."dedim.
" 1gündür uyuyorsun Yüsra." dedi Eymen gözlerime bakarak.
"Ohaa istesem bu kadar vaktim olmazdı uyumaya. İyiymis ya sevdim bunu." dedim ve herkes gülüştü. Hocamız çoktan çıkmıştı.
"Ama hala aç olduğum gerçeğini değiştirmez." dedim
Eymen ve Semih ayaklandı "biz getiririz bişeyler" dedi Eymen ve Semih de bana dönüp gülümseyerek " Geçmiş olsun kanka yine kurtulamadık senden." dedi ve güldü.
Bende güldüm ve "artık bidahakine " diye karşılık verdim.

Semih Eymenin en yakın arkadaşı kardeşi dostu kisacasi herşey onun için. Eymenle sevgiliyken yakınlaşmıştık Semihle. Nasılki Azra ve Yaren neyse o da öyle olmuştu. Eymenle de neden tekrardan arkadaş oldum bilmiyorum ama iyi çocuk sadece yaptığı yanlış işi bozdu. Yinede hatasının farkına varması bile yeterli bence.

Neyse kızlar düşüncelerimi bölerek konuşmaya başladı.İlk söze Azra başladı. "Senin içeride olduğunu duyunca Eymen 1saniye bile beklemeden düşünmeden içeri daldı. Alevler o kadar yüksekti ki kimse kurtulamaz diyodu. Ama süpermanın seni kurtardı yine."
Gülüşmeye başladık. Hep öyle olurdu zaten. Ben başımı belaya sokardım Eymen de beni o beladan çekip kurtarırdı.
NnYaren konuşmaya başladı. "Uyuduğun bi gün içerisinde başından ayrılmadı. Doktordan her kontrolde bilgilerini aldı.Bizle de ilgilendi baya . Sen uyanana kadar kapalı kutuydu resmen ağzını bıçak açmadı, yemek bile yemedi."
"Kızlaar kızlar. Lütfen. O benim icin arkadaştan öte bişey değil biliyosunuz yaşanılanları. O yüzden boş konuşmayalım."
Hepimiz gülüştük. Yarenin gözlerinde ayrı bi mutluluk vardı.
"Sen neden bu kadar mutlusun Yaren?"
"Ne! Hı? Şey ya uyandın ya bisey olmadı ondan." dedi
Tabikide anlıyordum yalan söylüyordu bişey vardı. Güldüm.
"Benden bisey saklayamayacağını bilmiyosun sanki yaa dökül işte."
Güldü. Azra biliyodu kesin. Sesi çıkmıyordu.
Yaren derin bi nefes aldı ve başladı.
"Sen yangında kalınca bi an atese atlayacaktım yanina gelmek almak için. Sonra Semih tuttu bırakmadı. Kurtulmaya çalıştım izin vermedi. Ağlamaya başladım sımsıkı sarıldı teselli falan etmeye çalıştı. Sonra bana beni sevdiğini ve üzülmemi istemediğini söyledi ağlamanın yakışmadığını söyledi. Sen uyurken hep yanımdaydı. Baya yakındık yani." yüzünde aptal aşık gülümsemesi vardı. Çok sevinmiştim çünkü semihten hoşlanıyordu bir süredir. Ve biz konuşurken odaya Eymen ve Semih geldi. Gözlerime inanamadım. Resmen bir sürü çiğköfte. Allahım öldüm de haberimmmi yok. Ölmediysem bile şimdi sana geliyorum heralde. Gözlerimdeki ışıltılı görmüş olacaklarki sakin ol Yüsra dedi hepsi bir ağızdan. Ben gelen çiğköftelerden 5dürümün 2sini aldım ve yemeye başladım. O kadar acıkmıştım ki .
......
Hepsi beni izliyordu. 5dürümün 5incisinin son lokmasını da yuttuktan sonra yüzüme zafer edâsı dolu bir gülümseme yerleştirdim. Sonra hepsine tek tek bakıp "yaa ne bakıyosunuz acıktım demiştim. Beni izleyeceğinize yeseydiniz bende 5dürümü de bitirmemiş olurdum bi kere. Hıhh."
Sonra hepberaber güldük. Evet baya baya hayvanlık yapmıştım ama açken ne kadar çok yiyebilecegimi biiyorlar çok öküzüm yani.
Hastaneden çıkma vaktim gelmişti. Doktorum geldi son kontrollerini yaptı ve çıkış işlemlerini başlatabileceğimizi ve taburcu olabileceğimi söyledi. Eymen hemen işlemleri yapıp geleceğini söyleyip odadan ayrıldı, semih de peşinden gitti. Kızlar da toparlanıp giyinmeme yardım etti. Aslında kendim halledebilirdim ama gıcıklık değilmi uğraşsınlar.

➰➰➰

Eve gelmiştik sonunda. Odama gideceğimi soyleyip herkesi salonda bırakıp yukarı çıktım. 1gün boyunca uyuduğumu söylemişlerdi ama hala uykum vardı. Odama girdim ve üzerimdeki kıyafetlerden kurtulup kendimi yatağa bıraktım. Sonra düşüncelere dalmaya başladım.
Eymen neden böyle yapmıştı. Biz bu defteri çoktan kapatmıştık ve tekrar açılmaması şartıyla koymuştuk en üst rafa. Peki ya şimdi neden?
O güzel biçimli bakınca insanı içine çeken gözleri,bebeksi duran ama bi o kadar da çok hoş olan yüzü. İnsanın içine işleyen samimiyeti, konuşması,hareketleri falan aslında hoş çocuk ama bi kere başımı yedim ben. Tövbeliyim yani.

....... Lise 2nin ilk haftasındayız. Yine arka altılı grubu kurduk. Vazgeçilmezim resmeen. Eymen yanımda oturuyor en arkadayız. Bir ön sıramızda yaren ve semih, onların önünde de azra ve hakan.
Eymenin bakışları dikkatimi çekti. O kadar derin bakıyordu ki. Bir garip geldi. Sanki farklı bakıyordu artık. Acaba uykusuzmu diye düşünmedim değil çünkü gün boyu gece ve sabaha kadar konuştuğum sayılı kişilerden çünkü o da .
Ama bu bakışların altında farklı birşey vardı tanımlayamadığım birşey daha önce o gözlerinde hiç görmediğim bişey.

Neyse çok takmayacaktım. Zaten bir sorun varsa Eymen söyler veya belli ederdi. İlk derse girmiştik hocanın gelmesiyle sessizlik biraz azaldı. Hoca günaydın arkadaşlar diyip kafasını kaldırarak sınıfa bakınca donup kaldı ve gülüşmeye başladık. Çok geçmeden hoca yine mi siz yaa diye yakınarak oturdu yerine ve yoklamayı aldı. İlk ders sohbet dersiydi o yüzden herkes gruplaşma halinde olduğundan kalan yerden sohbetine devam etti. 1ders bitmişti çoktan.
Sabah kızlarla süslenmekten kahvaltı yapmaya vaktimiz kalmamıştı. " Ben açığğmmm" diye böğürünce sınıfın yarısı bana dönüp bakmıştı ve ben utandığımı hissettim büyük ihtimalle yanaklarım da kızarmıştı beyaz tenli olduğumdan anında kızarabiliyordu. Eymen bana güldü tabii diğerleri de. Sonra Eymen iyice utanıp sinir olduğumu anlayınca" hadi kantine inelim kahvaltı yapalım hepberaber" demesiyle ilk başta ben olmak üzere hepimiz ayaklandık.
Azra ve hakan en önde bişeyler konuşarak gidiyordu. Azranın görünüşüne bakılırsa yine bir tartışma çıkacağı bariz belliydi. Yarene baktım ve o da benim düşündüğümü düşünüyordu sanırım. Birbirimize baktık ve dudağımın kenarını ısırıp güldüm. O da gülerek karşıladı.
Bu bakışmalar eşliğinde yürürken çoktan kantine gelmiştik. Eymen herkese simit çay söyledi. Masaya oturduk. Ve birkaç dakika geçmeden simit ve çaylarımız gelmişti. Masaya koyulur koyulmaz aldım ve yemeye başladım.Yavaş yavaş herkes başlamıştı.Eymen beni izliyordu ve yemiyordu.
"Ne bakıyon olum hayatında hiç mi aç insan görmedin? Ye bak yoksa aç kalıcan." dedim. "Yok ben sana ayırdım belliki doymiyacaksın "dedi.

Bizimkiler gülmeye başladı. " ye ye aç kalmam ben merak etme"dedim. Elimdeki simitten biraz koparıp ağzıma tıktı. "Çenen yemek için çalışsın be Yüsra sus artık "dedi. "Pekâla sen kaşındın beni sen doyurcan gün boyu" dedim. Herkes yandın Eymen yazık sana gibi şeyler söylemeye başladı bense halimden memnun bi şekilde sesli bir kahkaha attım o sırada masanın başında biri belirdi.
Hepimiz hayırdır dercesine bakarken çocuk direk gözlerime bakıyordu sanırım. Ya da ben öyle hissettim ama bakıyodu ya baya baya bakıyodu. Eymen kaskatı kesilmişti nedense. Masanın başında duran çocuk sonunda ağzını açıp konuşmaya yeltendi.
Koyu yeşil insanı içine hapseden gözleri koyu kahve saçları ve esmer bir ten rengi vardı. Boyu da benden bi 15cm kadar uzundu.

"Merhaba"diyerek elini uzattı. Uzattığı kişi de bendim. " tanışıyozmu?" dedim en kıro şekilde. Çocuk gamzelerini oldukça belli edicek şekilde gülümsedi ve "Zaten tanışmak için geldim yanına" dedi.
Bir an baya baya gülesim geldi. Gerçi güldüm de zaten. "İyi ben tanışmak istemiyorum şimdi geldiğin gibi gidebilirsin." Çocuk tekrar güldü ve" çıkışta birşeyler yapmaya ne-" cümlesini bitirmeden Eymen çocuğa sağlam bir yumruk indirdi.

Çocuk yere düştü. Tam kalkacağı sırada üstüne çullandı ve ard arda yumruklamaya başladı."kız sana git demedimi lan ne üsteliyon defol git "dedi ve çocuğu ve de arkadaşlarını postaladı. Çocuk giderken "bunun hesabını vereceksin Eymen MERT. Hemde SEVDİĞİN KIZLA"Dedi. Sevdiğin kız kelimesine vurgu yaparak. Etraf sakinleşince bu kızın kim olduğunu öğrenmekti ilk işim. Eymeni tuttum ve oturttum." Naptığını sanıyosun sen ya bu da ne demek oluyor."

Suratındaki sinirli ifadesi hala geçmemişti. Bi yandan korkuyordum ya benide döverse diye. Ama fazla değil. Sonuçta boşuna mı boks eğitimi aldık. Eğmenin gözlerinden ateş püskürüyordu resmen. Acaba bana cevap verme tenezzülünde bulunacak mıydı?
Sinirli olan ifadesi bir nebze de olsa yumuşamıştı. Konuşmak için ağzını araladı.
"Benim olana kimse yanaşamaz,bakamaz,konuşamaz.Ve Sen benimsin Yüsra."