Ako yung taong,
ignorante sa pagmamahal
Kaya di ko nabigyan ng kahalagahan
Ang ipinakita mo,
Aking MAHAL
Akala ko nung una
Na wala itong halaga
Akala ko nung una
Ito ay isa lamang paghanga
Hinahangaan kita
Sa lahat ng iyong ipinapakita
Nandito ka lagi at nagpapaligaya
At ikaw yung una na nagpahalaga
Una kong naranasan
Itong aking nararamdaman
Akala ko'y ito'y paghanga
Subalit, ito'y lumala
Gusto kong sabihin
Gusto kong aminin
Na tinamaan mo ako
Tagos hanggang puso
Subalit, wala akong lakas
At di ko mabigkas
Sa iyong harapan
Itong aking nararamdaman
Dumaan ang araw
Tayo'y laging tampok
Sa bawat araw
Ang bilis nitong tumibok
Lalong-lalo na
N'ong ika'y nagbigay
Sa akin talaga
Ng dalawang bagay
Ako talaga'y namangha
Sa iyong ginawa
Ang puso ko'y tuwang-tuwa
Ngunit di ko maipakita
Ngayon, Gusto kong sabihin
Gusto kong isigaw
Ang laman ng damdamin
At ang kan'yang sinisigaw
Subalit, di ko mabigkas
Kapag nandjan ka na sa harap
Di parin lalabas
At di ko kayang humarap
Di ko alam ang sasabihin
Di ko alam ang gagawin
Kapag nand'yan ka na
Di ako makapagsalita
Mananahimik na sana ako
Ngunit ayokong maulit ito
Kaya ang aking ginawa
Ay gumawa ng 'sang tula
Tula na para sa'yo
At di sa kong sino
Isang tulang nagmemensahe
Sa tunay at totoo
Hindi ko alam kong,
huli na o hindi
Hindi ko alam kong,
Tama ba 'to o Mali
Ngunit gusto kong malaman mo
Ang sinisigaw ng puso ko
Kahit di mo man 'to marinig
Mula sa'king tinig
Kahit di mo to makita
Sa aking kilos at gawa
Gusto kita
Simula pa nung una
At magpahanggang ngayon
MAHAL PARIN KITA
BINABASA MO ANG
Mga Tulang Aking Gawa
PoesieAng kuwadernong ito Naglalaman ng tula ko Tulang galing sa obserbasyon At maging sa isip ko Ang iba naman ay galing sa aking nararamdaman Galing sa utak at sa aking puso Mayroong katotohanan at kathang isip lamang. Hindi man seryoso ngunit...
