High School Dead Rush

Chapter 3

[AN; Sorry 4 late updates, I just started another story pero English naman. Daz all]

Chapter 3: UnDerstanding the situation.... NOT.... MAYBE?

Napa buntong-hininga ako after marinig namin yung mga dumaan na zombies sa labas bago tinulak ko siya palayo.

"Ouch!" "Shh!" kaagad kong sabi sa kanya dahil may biglang dumaan nanaman, baka nahuli na zombie?

"What 'shh'? You're the one who pushed me!" he says in a whisper tone but same volume. "Shut up English Boy, pagmamamatay tayo ikaw ang may kasalanan" tumahimik siya pero alam kong gusto niya pang tarayan ako.

"Okay, wala na sila sa labas." I added habang nanilip sa window na nasa door. "Pero wtf is happening?" napatingin ako sa Englishero kong katabi na nagkakalkal sa mga bag.

"Hoy! Magnanakaw ka na din ngayon ha?" tumingin siya sa akin with a glare tapos nag-sign na i-zipper ko yung bibig ko.... Eh paano kung ayaw ko?!

"Stupid Horror girl, sa tingin mo buhay pa yung ma owner nito? Besides, look outside, alam kong mahilig ka sa creepy horror sh*t kaya baka naman alam mo kung ano ang zombies at kung anong nagagawa nila."

Silence.

Nag process sa utak ko kung anong sinabi niya pero mostly na focus ko yung sinabi niya sa tagalog. Gusto ko siyang palakpakan dahil sa accomplishment niya sa pagsasalita ng tagalog pero hindi yata masyado fit sa situation...

Yay! I'm getting good in reading the situation

Okay, back to the topic. Shems... zombies nga ba? I mean, fit sila sa description ng zombies pero akala ko ba Science Fiction lang sila?! Fiction; ibig sabihin 'di totoo.

"Oy, okay ka lang ba? Besides sa nagtagalog ka, yang sinasabi mo rin is parang nanggaling sa bibig ng isang lasing" commentary ko habang nilagay yung kamay ko sa forehead niya.

He slapped my hand away before continuing sa treasure hunt niya. "Tsk, good luck surviving out there then..." he walked away as he said that and grabbed a baseball bat sa isang upuan. I contemplated kung anong sinabi niya at napatigil sa aking thoughts.

I realized kung gaano ka dire yung situation at naptingin sa labas. 'Dugo' andyan, totoo 'tong nangyayari so get a grip Ada!

Naisip ko yung family ko... mga pinsan... kaibigan...

Pero bago matuloy yung depressing thoughts ko, may tumunog.

*Hey, I was doing just fine before I met you

I drink too much and that's an issue but I'm okay

Hey, you-*

Kaagad kong hinila yung phone ko sa pocket at in-answer ko yung call.

"Ada?!" nagulat ako sa boses niya pero kaagad kong sinagot. 

"April? Oh my goodness... Nasan ka? An'yare sayo? Alam mo ba kun anong nangyayari?" tuloy tuloy kong tanong bago binatukan ako sa ulo ng lecheng lalaki na naglagay ng morbid thoughts sa utak ko. "One at a time".

"Wait lang, my god, ang tibay mo din no te? Anyways, nandito ako sa science lab, may iba din akong kasama. Holy sh*t, grabe, parang horror movie talaga 'to Ada, real life zombies. Alam mo nung pina evacuate tayo, doon nagsipuntahan yung mga zombies pati na rin sa grounds--"

Lumakad ako doon sa grounds at tumingin sa labas...

Nakaka TRAUMA, I swear; nightmare fuel.

Ang gory ng scene, dugo, body parts, tapos yung mga zombies nakakalat at ngayon ko lang napansin yung catastrophe sa labas ng gates. May mga sunog at usok, alarms at sound ng police cars.

"Sugar honey iced tea...." nasabi kong malakas bago pinunta ko yung attention ko sa phone ulit. "Paano tayo makakaalis?" tahimik si April sa kabilang linya bago sumagot siya ulit.

"D ko alam, pero kailangan natin... Wait, yung mga sasakyan sa parking lot! Pag mapuntahan natin yun, set na tayo" reply niya habang ako nagiisip pa. "So pupuntahan ka namin?" additional kong tanong at immediately niyang na-notice na ginamit ko yung salitang 'namin'.

"May kasama ka? Sino? Lalaki ba yan?" umiinit yung ulo sa patuloy tuloy niyang tanong bago binuksan ko yung bibig ko para sumigaw pero may handkerchief na biglang sinubsob sa bunganga ko at kinuha yung phone in my hand.

Walang hiyang englisherong leche na walang hiya!

"Yeah, it's me, Tyler" pa cool-guy act pa siya! Kung may choice lang akong sakalin at sigaw-sigawan siya then I'd gladly do it. "Tyler? As in yung ex-best friend ng babaitang kanina ko lang kausap?" medyo na irk siya doon kaya medyo nag settle yung galit ko at napunta ang atensyon ko sa ibang bagay.

Naririnig ko yung usap dahil naka speaker yung call pero hindi na ganoon ka klaro yung salita dahil palayo ako ng palayo. Nung nahawakan ko na yung object, I checked the contents at napa silent cheer at short victory dance. "Score! First Aid Kit"

Napatingin temporarily si, I now dub; lecheng lalaki, sa akin at nag scoff. "Do you even know how to use that?" nag smirk ako sa kanya bago tinago yun sa bag ko.

"Don't kid me, lecheng lalaki. Yung gusto kong course is Nursing tsaka doctor sina lolo at lola ko kaya alanganin, tinuruan nila ako. So yes, alam kong gamitin" grabe, ang sarap mag gloat. "Tsk, you could've answered it with a yes or no, no need for your entire backstory, besides, I know already"

'Oo nga no, dati pala kaming mag kaibigan at ka-close niya din sila dati'

"Hoy! Tapos na ba yang LQ niyo? Bilis, na hack na ni Drake yung cameras, palapit yung mga zombies sa hallway na yan!"

"Wait sino si Drake?"

"The hell, you idiot! You didn't listen to the conversation!" parang kasalanan ko yun ha?

"Hoy, buti pa nga napansin ko yung first aid kit, kailangan to no. It's a necessity! Anyways, I understand naman... maybe... not"

"Make up your mind and let's go, I'll just explain later, but now, we have to go"

"Psh... you're not my dad"

...

Okay, enough na yata, sasabog na yata itong si Mr. Bossypants.