Tutsak Ruhlar

NOT:

Öncelikle hepinize merhaba! Wattpad uzun süredir takip ettiğimiz bir site. Çoğul kullanma işine gelirsek, bu hesap iki kişiye ait ve iki kişi tarafından yazılıyor. Genelde hep okurduk, ama şimdi ortak bir hesapta hikaye paylaşma gereği duyduk. Amatör olabilir, yazım hataları olabilir, konu zayıflığı ya da bir sürü hata olabilir. Bu konuda –eğer okunabilirse- yorum ve vote’larınızı bekliyoruz. Ayrıca eklemeliyiz ki bu giriş bölümü olduğundan bu kadar kısa yazdık. Diğer bölümlerin daha uzun olacağından emin olabilirsiniz. Umarım okursunuz.

GİRİŞ:

   Daha havanın kararmasına saatler olduğu halde, birkaç insan dışında kimsenin bulunmadığı ıssız sokakta yankılanan melodik ses ile gelişigüzel bir küfür savururken, bir yandan da botlarımın çıkardığı sesler dışında bir ses duyduğum için şükretmiştim. Soğuktan üşüyen ellerimi yağmurluğumun cebine götürüp, telefonumun ekranından arayana baktım. Göz devirdikten sonra telefonumu tamamen kapattım. Yağmurluğumu kafama geçirdim ve uzun bacaklarımın bir işe yaramasını umarak adımlarımı hızlandırdım.

     “Sonunda gelebildiniz, sevgili ‘Caitlin Amara Royal ‘” Diye tısladı sigara dumanını dışarı üfleyerek bana doğru yaklaşan sevgili arkadaşım. Onu tam 12 yıldır tanıyordum. Minyon tipi, güzel kahverengi saçları ve mavi gözleriyle  –bazı durumlar dışında-  çok tatlıydı. Ona tuhaf bir şekilde baktığımı görünce sigarasını söndürüp, benden kısa boyuyla yaklaşıp sürtük Chelsea Summer rolüne büründü ve tehdide yakın bir tonda söylendi.  

‘’O telefonu süs için mi taşıyorsun? Hem, neden geciktin Cat?’’

‘’Bilmem sadece, üşendim. Canım istemedi.’’ Diyerek iç çekmesine sebep oldum. 

‘’Her neyse. Samuel bizi bekliyor. Gidelim’’  

     Samuel’in esprileriyle bütün kafe üçümüzün yüksek sesli kahkahalarıyla dolarken birkaç çift göz dışında bakan olmamıştı. Bir an ortamın değiştiğini ve gerildiğimi hissettim. O an ne olduğu daha zihnime işlememişken elim şaşkınlıkla karnıma inince aynı zamanda yüzümün kaskatı kesildiğini hissetim.  Üst üste aynı şeyi hissettiğim sırada aldığım nefes zehir oldu ve kulağım uğuldamaya başladı. O sırada birden içinde korku, telaş ve endişeyi barındıran iki çift göz ile bakıştım. Ardından oturuyor olmama rağmen kafenin süslü zemininin ayaklarımın altından kaydığını hissettim. Ve birden görüş alanım karardı.