Two Folds: MayWard FF | COMPLETED

TF 11: Memories

Aly (MayMay's Mom)

Humugot ako ng malalim na paghinga as i knocked on my eldest daughter's room.

Walang sumasagot.

Hinihiling ko lang na sana ay tulog pa siya.

Dahil alam ko sa sarili ko na masasaktan ako kung madadatnan ko na naman siyang umiiyak.

Which she always do, its bern one week since mailibing si Edward and nagsimula na din magbago ang masayahin kong anak na si MayMay.

I know how hard it is for her to accept her lost.

Our lost..

Edward has been a very very kind and understanding person ive ever met.

Ramdam na ramdam ko kung gano niya kamahal ang anak ko at ganun din ang anak ko sakanya.

Hindi ko din lubos maisip kung anong kasalanan nila para magkaganito.

Wala na sigurong mas sasakit pa sa isang magulang na makita ang kanyang anak na nasasaktan..

Nagluluksa..

At higit sa lahat ayaw na din mabuhay..

Nagpasya na akong buksan ang hindi naman nakalock na pinto ng kwarto niya.

And my instinct was right.

There she is sitting on the floor with their photo album on her lap.

Tahimik siyang umiiyak.

It feels like millions on knives stab me on my chest.

i kneeled ng makalapit ako sakanya.

Hinawakan ko ang kamay niya.

She looked at me with her eyes pooled in tears.

"Ma bakit si Edward pa Ma?bakit siya pa Ma?"

She said.

Parang binarahan ng kung ano ang lalamunan ko.

Bumigat ang dibdib ko sa narinig na paghihirap sa tinig ng anak ko.

Hindi ko siya pinalaki para maghirap ng ganito.

I cupped her face.

Ina niya ako.

Higit kanino man ako dapat ang isa sa mga taong magpapalakas ng loob niya.

I wiped off her tears using my thumb.

"Anak..binibigyan tayo ng Diyos ng pagsubok hindi dahil sa hindi niya tayo mahal..binibigyan niya tayo ng pagsubok dahil alam niya na malakas ka at kakayanin mo.."

I told her.

Umiling siya.

She even bit her lower lip to avoid herself from sobbing.

Patuloy lang siya sa pagiyak.

"Ma hindi ko maintindihan Ma..wala akong alam na bagay na masamang ginawa ni Edward he doesnt deserve to be gone so soon..Ma mahal na mahal ko siya Ma.."

She said and nagsimula ng humagulgol.

Niyakap ko siya ng mahigpit.

Gusto kong iparamdam sa anak ko na narito ako.

Narito ako para damayan siya sa pinagdadaanan niya.

"Anak alam kong masakit ang nangyari pero alm ko na may dahilan si God kung bakit nangyari ito..alam ko na sa mga susunod na araw malalaman mo din ang dahilan sa likod ng lahat ng ito..maging matatag ka anak..narito lang kami para sayo..mahal na mahal ka namin anak.."

I said and i kissed her head.

She hugged me tighter.

"Ma sobrang sakit..hindi ko alam kung san ako magsisimula..im lost without him Ma..hindi ko na alam Ma.."

She said.

I rub her back.

"Ssshhh..tama na anak..tama na..kakayanin natin okay?narito lang kami para sayo..i know if Edward is here..hindi niya magugustuhan na makikita kang umiiyak.."

I told her.

Hindi na siya sumagot.

Hinayaan ko lang siya na nakayakap sa akin habang tahimik na umiiyak.

Pakiramdam ko dinudurog ang puso ko bilang ina niya.