ပန္းမဟုတ္ေသာ ပန္းတစ္ပြင့္ အေၾကာင္း (အပိုင္း 15)
အားလုံးေသာ သူမ်ားကေတာ့ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ပြဲကုိတက္ေရာက္ခဲ့ၾကပါသည္။ ညီညီငယ္လဲပဲ ပြဲကုိတက္ေရာက္ရန္ ၿပင္ဆင္ေနပါသည္။ နႏၵတုိ႔ေတြကေတာ့ ဟီးရုိးအဖြဲ႔အၿဖင့္ နာမည္ေကာင္းယူခဲ့သၿဖင့္ အေစာၾကီးပြဲသုိ႔ထြက္သြားပါေတာ့သည္။
ထုိေၾကာင့္ညီညီငယ္တစ္ေယာက္တည္း
အခန္းထဲတြင္က်န္ခဲ့သည့္ အခ်ိန္တြင္ၿဖစ္ပါသည္။
အ၀တ္စားမ်ားကုိ လဲေနေသာ ညီညီငယ္ တစ္ေယာက္တည္းရွိေနသည့္ အတြက္လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လဲရန္ၿပင္လုိက္ခ်ိန္မွာေတာ့ အခန္းတံခါးဖြင့္လုိက္သည္ကုိ သိလုိက္သၿဖင့္ ကုတ္င္ေပၚတက္ေၿပးကာ အရွက္ကုိလုံးေအာင္ဖုန္းႏဳိင္ရန္ၾကဳိးစားေတာ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ေနာက္က်သြားခဲ့သည္။
"အား..."
နႏၵသည္လဲ မိမိေဘာလုံးကန္ ယူနီေဖာင္းက်န္ခဲ့သၿဖင့္ ၿပန္လာယူၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။ မထင္မွတ္စြာ ညီညီငယ္ကုိ ကုိယ္တုံးလုံးၿဖင့္ၿမင္လုိက္ရေတာ့ နည္းနည္းပင္ေၾကာင္ကာ လန္႔သြားသည္။
"အာ....ဘာလာလုပ္တာလဲ"
"ဟုိေလ ဟုိယူနီေဖာင္းက်န္ခဲ့လုိ႔"
"တံခါးေလး ဘာေလးလဲေခါက္ပါလား ယဥ္ေက်းမွဳ႔မရွိလုိက္တာ"
"ေဆာ္ဒီးကြာ ငါကလဲေလာေလာနဲ႔ၿဖစ္သြားလုိ႔"
"သိပ္မုန္းဖုိ႔ေကာင္းတာပဲ"
ညီညီငယ္ကေတာ့ ေဆာင္ေတြၿဖင့္လုံးေအာင္ဖုံးေနရင္းက ေၿပာေနပါသည္။
"ဘာကြ မင္းဘာေၿပာလုိက္တယ္"
"ဟုတ္တယ္ မုန္းဘုိ႔ေကာင္းတယ္မင္းက ယဥ္ေက်းမွဳ႔လည္းမရွိ၊ တစ္ဘက္သားကုိ နားလည္မွဳ႔လဲမေပးႏဳိင္ေတာ့"
"ေနစမ္းပါအုံး မင္းကငါ့ကုိေတာ့မုန္းတယ္မုန္းတယ္ နဲ႔ေအာင္ေအာင္ကုိေတာ့ မင္းက"
"ဘာၿဖစ္လဲ"
"ေတာ္ၿပီး ထပ္မေၿပာခ်င္ဘူး"
"ေၿပာ...မင္းေၿပာ...မင္းအသံထဲမွာငါ့ကုိ အထင္ေသးတာေတြပါေနတယ္"
"မင္းကုိ အထင္ေသးတယ္လုိ႔ေၿပာတာမဟုတ္ဘူး၊ ငါနဲ႔ေအာင္ေအာင္ကုိမင္း ဆက္ဆံတာမတူဘူး ခြဲၿခားထားတယ္"
