Ο έρωτας της σερβιτόρας

Η αρχή του τέλους

Η Έλλη είναι ένα μικρό κορίτσι μόλις 20 χρονών. Σπουδάζει Κτηνιατρική,με αυτό τον τρόπο μπορεί εύκολα να δείξει την αγάπη της για τα ζώα, βοηθόντας τα. Δουλεύει σε μια μικρή καφετέρια για να καταφέρει να συνεχίσει τις σπουδές τις γιατί οι γονείς της δεν έιχαν την οικονομική άνεση να καταφέρουν να τη στείλουνε για να σπουδάσει. Η καφετέρια είναι μόλις λίγα λεπτά από το σπίτι της. Είναι γλυκιά, πάντα ευγενική και πάντα μα πάντα χαμογελαστή. Είναι απίστευτα ευαίσθητη και ρομαντική μα και ταυτόχρονα συγκροτημένη, ξέρει τι θέλει απο τη ζωή της. Έχει μια σχέση η οποία δεν πηγαίνει και τόσο καλά όσο θα ήθελε αλλά προσπαθεί όσο μπορεί να σώσει οτι έχει απομείνει.

Ο Ηλίας είναι 31 χρονών και δουλεύει ως οδηγός μεταφορών σε κάποια εταιρία. Είναι πλακατσής, ενοχλητικός και απίστευτα γοητευτικός. Νόμιζει πως είναι ακαταμάχητος, έχοντας κάποιες κατακτήσεις στο παρελθόν. Είναι από τους άνδρες οι οποίοι εκμεταλεύονται τις γυναίκες και φεύγουν και όπου καμία γυναίκα δε θα ήθελε να γνωρίσει. Είναι απίστευτα σπάταλος και παθιασμένος με το τζόγο. Έχει χάσει μεγάλα ποσά στα χαρτιά αφού πάντα νομίζει πως έχει την τύχη με το μέρος του. Μένει ακόμη με τους γονείς του αφού δεν είναι άξιος ώστε να συντηρεί μόνος τον εαυτό του.

Ένα βράδυ η Έλλη φεύγοντας από τη δουλεία και γυρνόντας στο σπίτι βλέπει έναν άνθρωπο στην άκρη του πεζοδρομίου σχεδόν αναίσθητο και χτυπημένο άσχημα. Πηγαίνει σιγά σιγά και διστακτικά προς το μέρος του.
-Είστε καλά κύριε, χρειάζεστε κάποια βοήθεια.;
Σχεδόν σιγανά ακούει μια φωνή.
-Είμαι καλά, είμαι καλά.
Η Έλλη χωρίς να το σκεφτεί καλεί ασθενοφόρο και περιμένει μαζί με τον σχεδόν λυπόθυμο άνδρα. Μπαίνει μαζί στο ασθενοφόρο και πριν το καταλάβει της πιάνει αντακλαστικά το χέρι χαμογελόντας αμυδρά. Νιώθει το στατικό ηλεκτρισμό να τη διαπερνά. Αφού φθάσανε στο νοσοκομείο, μετά από αρκετές ώρες αναμονής βγαίνει ο γιατρός και της λέει πως είναι εκτός κινδύνου. Ήσυχη φεύγει από εκεί και φθάνει στο σπίτι της. Σκεφτόταν όμως αυτόν τον άτυχο άνδρα όλη την ώρα. Το πρόσωπο του, το άγγιγμα του.
Ύστερα από μερικές μέρες και έχοντας συνεχώς στο μυαλό της εκείνο τον άτυχο άνδρα ξεκινά για τη δουλειά.
Κάποια στιγμή μέσα στο μεσημέρι ανοίγει η πόρτα και νιώθει ένα ελαφρύ αεράκι στο πίσω μέρος του λαιμού της. Γυρνά και βλέπει εκείνο τον άνδρα. Σκυθρωπή και σχεδόν αθόρυβα πηγαίνει προς το μέρος του. Ξεροκαταπίνει ελαφρώς.
- Να σας φέρω κάτι.;
-Ένα σκέτο καφέ και γρήγορα.
Χωρίς πολλά λόγια του πηγαίνει τον καφέ αλλά ήθελε να τον ρωτήσει. Και με πολύ θάρρος το κάνει, παίρνοντας μια βαθιά ανάσα.
-Είστε καλά.;
-Συγνώμη.; Με ξέρεις και από χθες κορίτσι μου.;
Απαντά φωνάζοντας με αγένεια.
-Οο.! Με συγχωρείτε απλά νομίζω πως πριν απο λίγες μέρες σας είχα βρει σε άσχημη κατάσταση στο δρόμο και κάλεσα το ασθενοφόρο.
-Ώστε εσύ είσαι η μικρή ηρωίδα που μου ανέφερε επανειλημμένα ο γιατρός. Με συγχωρείς, συνήθως δεν είναι έτσι οι τρόποι μου.
-Εε. Δεν πειράζει απλά ήθελα να μάθω αν είστε καλύτερα. Με συγχωρείτε.
Και σκύβοντας το κεφάλι φεύγει βιαστικά από το τραπέζι.
Μετά απο αρκετή ώρα τη φωνάζει ο άνδρας στο τραπέζι να πληρώσει.
-Παρακαλώ Κύριε.;
-Λογαργιασμό παρακαλώ.
Αφού πληρώνει φωνάζει ξανά τη σερβιτόρα.
-Σερβιτόρα.;
-Παρακαλώ πείτε μου.
-Με συγχωρείς για την συμπεριφορά μου πριν, απλά συμβαίνουν πολλά αυτό τον καιρό. Σε ευχαριστώ που με βοήθησες τότε.
-Αλίμονο ο καθένας θα το έκανε.
-Δε νομίζω πως όλοι έχουν τέτοια συμπόνια.
-Με λένε Έλλη.
-Ηλίας.Χάρηκα.
Της απλώνει το χέρι, του δίνει το δικό της και πάλι αισθάνεται αυτό που ένιωσε τότε στο ασθενοφόρο. Γυρνά την πλάτη του κάνωντας μια αργή κίνηση και εξαφανίζεται, κάνοντας την Έλλη να τον κοιτά με ανοιχτό στόμα.