İnsan

Niye bu kadar sasilir ki yaptıklarına
Önce emekledi sonra yürüdü
Sonra koştu sonra düştü
Derken büyüdü
Ardından sevdi
Emek verdi
Ve diledi
Olsun dedi ne olursa olsun o olsun dedi
Onu görmedi
Gördüm dedi de görmedi
Aslında ne kadar kördü
Derken bir ateş oldu
Kendini çok büyük gördü
Ama bilemedi ışte
Onunda sonu küldü
Kendini bir şey sandı
Hiçbir sey değilken çok şey
Kuş olmak istedi
Uçuyum uçuyum dedi
Yaşadığım coğrafyadan
Başka coğrafyalara
Sonra afalladı.
Kaçmak, kurtulmak değildi
Üzerine bir ölüm korkusu sindi
Onuda unuttu neleri unutmadı ki
Aşık oldu
Navigasyonunu onda buldu
Çocukları felan oldu
Onları okuttu
Sırayla masadan ayrılışlarını izledi
Yavaş yavaş anladı
Şimdi hayat başa sardı
Derken emekli felan oldu
Ikı başına kaldı
Dünya bu kadar dedi
Tam rahata erdi
Unuttuğu ölümünde zamanı geldi
Şimdi göç vakti
Derken bir başına kaldı
Dünyaya ağlayarak geldi
Ağlattı ve gitti...