Bazen, hayat size birini sunar. Tüm sevginizi cömertçe sunabileceğiniz birisini... Ve genelde o da aynı sevgiyi başkalarına sunar. Her şey aynıdır aslında, farklı olan bedenlerdir. Sen onu seversen, o da başkasını sever. Kural bu, insanların anlamadığı, istemediği, görmezden geldiği ve hatta kaçtığı basit aşk kuralı..
Sevilen her zaman beden de olmayabilir. İnsanlar sevgilerini objelere de yöneltebilirler. Ve benim sorunum da buydu zaten. Ben onu sevmiştim, o da uyuşturucuyu..
-Damla, bak yine geldim. Efsane döndü!
Koltuğun kenarındaki elini zorla kaldırabildi. Parmağıyla kendini işaret edip haince sırıttı. Solgun yüzünün bir kısmını aydınlatan ay ışığında fazlasıyla bitkin görünüyordu. Birkaç toparlanma girişimde başarısız olduktan sonra başını koltuğa yaslayıp sigarasını çıkardı. Biraz sonra boğuk birkaç öksürükle sarsıldı. Hırıltıya benzeyen bir sesle:
-Yerime birini bulmak için vakit kaybetmemişsin.
İmalı bir şekilde beni baştan ayağı süzdü. Kıpkırmızı oldum. Sinirden..
-Alper, gitmeni istiyorum.
-Neden? Bu adam yokluğumda ne verdi ki sana?!
"Güven verdi pislik! Senin veremediğin güveni verdi." diye haykırsam da yüzüne söyleyemem bunları. Ona olan sevgimi de inkâr edemem. Aslında tam olarak sevgi de değil. Alıştım ben ona. Ayrı kalmak bu yüzden zorladı beni.
-Hiçbir şey! Sadece, artık seni istemiyorum. O kadar!
Son sözlerimden sonra koltuktan doğrulmaya çalıştı. Nihayet ayağa kalkmayı başardığında sendeleyerek yanıma geldi. Keskin bira ve sigara kokusu sinmişti üzerine. İstemsizce geri çekildim.
-Hey, korkma bebeğim. Benim , Alper'in.
-Sen artık Alper'im falan değilsin. Ve seninle kafan güzelken konuşmak istemiyorum. Şimdi, git!
-Damla'm nereye gidebilirim ki? Hem ben seni çok özledim.
Elini saçlarımda gezdirip, beni kendine daha da yakınlaştırdı.
-Lütfen, git.
Sesim cılız ve çatlak çıkmıştı. Boğazımdaki yumruydu konuşmamı engelleyen.. Belki de konuşacak bir şeyin kalmayışıydı. Hamile olduğumu ona söylemeyeceğim. Bu konuda kararlıyım. Çocuğumun böyle bir adama baba demesini istemiyorum.
-Damla, beni sevdiğini biliyorum. Bu adamla yaşananları unutabilirim.
-Benden ve Kerem'den uzak dur! Seni unuttum artık. Benim için bittin. Özgürsün!
-Senin sevgin bu muydu? 2 gün mü?
-Benim sevgimi anlayamazsın Alper. Sen sevginin ne demek olduğunu anlayamazsın. Beni sevseydin bırakıp gitmezdin. Sen beni değil, uyuşturucuyu seçtin!
Gözlerimin içine baktı. Son bir aşk kırıntısı görebilmek için. Boşuna uğraştığını anladığında ceketini alıp, gitti. Kalbimdeki aşkıyla beraber...
...
Saatimin alarmıyla uyanıp kahvaltı yaptım. Bugün zindeyim. Gardolabın başına geçip uçuk pembe günlük bir elbise giydim. Beyaz çantama gerekli olan eşyaları doldurup beyaz topuklularımı giydim. Hava güneşliydi. Yol boyunca yürüdüm. İleride bir kafe vardı. İçeri girdim. Görevli gülümseyerek yanıma geldi.
