So near yet So far

Kabanata 2

Alam mo yung feeling na halos Limitado na ang lahat? Ganon. I heard rumors a lot.

Na niloloko niya ako pero hindi. Hindi ko sila pinaniwalaan. Kasi mahal ko nga. Kala ko walang 1 month ang sasabihin niya. Pero yun na lang alam niya yun.

Hindi na Love ang tawag niya sakin kundi pangalan ko. Minsan pinagsasabihan na niya ako ng masama. Nagugulat na ako sa pagmumukha niya ngayon. Parang hindi siya.

Eto ako ngayon nakipag titig sa diko ka kilala. But his Face is Familiar to me. I dont wanna say a word lalo na't stranger siya.

Nakita ko nga pala siya dati sa 3rd section dati.

"Hey!." Ng padating si Howell sa Harapan ko. Nakita ko ang reaksyon nun na umiwas.

"Bakit Love?" Tutulungan na naman ba kita?

" Di ko natapos iyong Assignment natin sa Math. Pwede mo bang gawin para sakin?" With that pusa eyes niya.

Walang word na pumunta saaking labi pero ginawa ko agad. Minsan napag iisip ako, ang dali dali nung mga pinapasolve ni sir pero hindi niya nagagawang matutunan.

Ayokong mag isip ng ganon kaso Siya na ang mali. Buti di ako mag expect ng marami dati. Mas sobra pa siya kay Lesley.

Wala akong alam kung sino sino ang mga ex niya at di din niya natatanong saakin kung meron ba ako nun. Grabeh diba?

Umuwi na ako sa bahay na halos iba ang pagtingin nila saakin. I think they will kill me sa hindi ko alam na rason.

"Andito ka na pala Marie Kath." Sabi ni papa. Whole name ko na ang sinabi niya that means humanda na ako sa mga sumusunod.

Nag mano ako. Ng biglang habang ginagawa ko iyon ay nag tanong si Papa. "Sino si Howell?."

Tumingin ako sa kanya. Hindi ako nakapag sagot agad. Kasi hindi ko alam ang isasagot ko.

"Boyfriend ko po." Alam kong mas tanggap nila si Lesley dahil nag ligaw iyon sa aking mga magulang pero ano niloko parin ako. Na halos ngayon may hawak ng anak.

"Anak. Alam mo naman siguro na anak iyon ng nag bigay sayo ng scholar diba Kash?" Sabi ni Mama.

Hindi ko alam kung sino sa kanila ang nasa side ko ngayon.

"Opo. Pero huli na nung nalaman ko ma. Kasi hindi niya sinabi saakin nalaman ko lang sa iba." Panimula ko.

"Marie Kath nakakahiya ang ginawa mo alam mo naman iyon diba? Na sa Rules palang hindi pupwede iyon? Pinayagan ka na nga namin mag Nobyo pero dun pa?" Sabi ni Papa.

Ayokong makita nila akong umiyak. Magmumukha lang akong kawalan.

Wala akong sisisihin dito kundi sarili ko. Pagkakamali ko to.

"Bukas na bukas po. Hihiwalayan ko na po siya." At pumanik na sa aking kwarto.

Ok kakayanin ko toh. Dahil tao ako. Gagawin ko ang lahat.

"Ate, sorry po." Lumapit ang aking pangalawang kapatid na umiiyak.

Alam ko nun na siya na ang nag sumbong. As I said wala ako akong masisisi.

"Okay lang yun. Hindi mo kasalanan. Naging bobo lang ang ate mo." Naging Tanga na halos di iniisip ang iba.

Hindi ko alam ang gagawin ko ngayon. Ano ba ang sisimulan ko? Hindi ko man lang makuha ang number niya. Now I doubt everything. Mahal ba niya talaga ako? Or nagayuma lang ako sa mga makukulam na mga Lines niya. Na ang habol lang niya sakin ay ang Grades niya.

Bahala na. Basta makakasurvive ako dito.

Umaga na. Napaaga yata ako.

"Dali an mo beki may ipapakita ako sayo!" Adrian

I wish I could accept the fact na mas malandi pa pala iyon kesa sakin. Pero SHIT. Hindi pa kami nag hiwalay pero ginaganyan na niya ako.

"Fuck you Howell!" Sigaw ko ng bigla siyang nagulat ng makita niya ako sa tabi niya.

I did my best pero what? This is all I can have? Umiyak ako. Oo kasi masakit masyado. Okay sana kapag sinabi niya pero hindi eh. Makita mong may kahalik siya sa harap pa ng classroom namin. Deym!

It all ends up here. Alam ko naman na hindi ako perfect. No one is. So dont give a fuck.

Ilang linggo na akong ganito iyong wala sa sarili hindi alam ang mga ginagawa ko kahit sa work ko ng gabi eh dissappeared. Kasi I wasn't the me anymore.

"Kashh! Gising! Alam kong alam mo tong topic natin ngayon please Help me!!!!." Panimula niya.

Pero wala eh. Pinagtuloy ko parin mag drawing. 

Natapos iyong klase namin umuwi ako ng maaga.

Nadatnan kong umiiyak si Mama.

Hindi ko pinansin. Kasi alam kong may problema na naman siya.

"Marie, anak. May sasabihin lang ako sayo." Sabi ni Mama.

I didnt prepare myself kasi I knew na. I was just waiting sa sasabihin niya. I had a feeling na para bang....

"Anak, si Kyle may sakit na naman. Tapos si Ayana naman andaming gastos."

Anong magagawa ko?

"Anak kung pupwede bang wag ka muna mag aral. At ibigay mo iyang Scholarship mo kay Ayana. Mag trabaho ka muna para sa mga kapatid mo."

What the? Eh si Papa? Asaan?

"Bakit si Papa?"

"Hindi ko alam." Na parang walang choice kundi tulungan ko siya.

"Ma iniispoiled mo siya masyado. I respected everything because I loved you Ma. Na kahit alam kong he isn't my real father. Ma dapat nga siyang mag trabaho hindi yong akong anak ang nag tratrabaho para sa anak niyo. ANU BA MA!" Umiiyak akong nag salita na halos andami ng bumuhos. And that she slapped me.

First time yon. And that nakita ko si Pa na kakarating lang na amoy alak na naman.

"Ang tanga tanga ko na halos hindi niyo na appreciate ni isang achievements ko dahil mas kapatid ko ang binibigyan niyong pansin kasi hindi ko siya tatay!" I shouted.

"Marie tama na please." Sabi ni mama ng inaawat niya ako.

"Punyeta kang Kath! Tatay mo ko pero ganyan pinag sasabi mo sakin!" At he slapped me too. "Lumayas ka sa pamamahay ko!"

"Parang bahay mo to ah! Eh ni halos wala kang contribution dito po! Kami lang ni mama ang meron kaya! Bahala kayo sa buhay niyo."

Nag deretso akong kinuha lahat ng gamit ko. Araw araw nalang ba? Wala akong alam kung saan ako pupunta.

"Marie Kath wag. Wag kang umalis. Please lang!"

"Ma tama na. Ayoko na. Tetextan kita if ever may matirhan ako." Kapag wala Marie ano?

If ever lang naman eh. Kakayanin ko toh. Ako pa.