Fallen To The Sh** Person~~ON HOLD

Chapter 15

Nakalabas na kami sa ospital na hindi pa rin ako iniimikan ng mama ko. Papaalis na sila ngayon araw masyado na daw matatagalan absent ang mga kapatid ko sa eskwelahan at trabaho patunay lang na wala silang pakielam sa kalagayan ko. Para siya lang walang pakielam sinaktan pa ako.

Tinawagan ko si Ian habang nakabantay sa anak ko hindi ko naalis palagi ang mata dito nakikita ko kasi dito ang ama niya kung gaano nito nabihag ang batang puso noon na hanggang ngayon baliw na baliw pa rin ako sa kanya.

"Hello!" Husky ang boses na bumungad sa akin kung siguro hindi ito bakla na inlove na ako gwapo tapos sobrang bait pa kaya lang iba ang sitwasyon namin.

"Hey! Bes nasaan na yung magbabantay kay Dy?" Si Ian kasi ang pinaghanap ko ng magiging taga pag-alaga sa anak ko.

"Yes I found once she's arrived tomorrow morning in your house." Gusto ko na may magbabantay sa anak para makapagsimula na ako sa trabaho ko bukas na bukas rin. I need to work hardly para mabigyan ng magandang buhay ang anak ko.

"Bakit ka ba nagmamadaling bimalik sa trabaho? To forget him? Gosh! Papatayin mo ang sarili mo sa ginagawa mo." Sermon nito sa kabilang linya. "Two months ka muna mamamahinga sabi ng doctor mo. Right?" Maarte nito saad sa akin.

"Yeah..yeah.. but I want too."

"Give sometime to your Dylan..Aloyha." natauhan ako sa sinabi nito tama siya dapat sinusulit ko ang panahon naming mag-ina hindi puro sarili ko lang ang iniisip ko. But how can provide his needs if I don't have work.

"Kaibigan mo ako Aloyha alam ko yung iniisip mo. Gaya ng dati pa rin dyan ka lang sa bahay mo at dito sa opisina ako ang gagawa ng mga trabaho you have your salary pa rin." Nahihiya na ako kay Ian pero kailangan talaga namin yun ng anak ko. "Okey thanks again Ian. I owe you a lot." Binaba na nito ang tawag.

What we are going to do? Nakakainip kung dito lang kami sa bahay siguro naman hindi makakasama ang pamamasyal para sa aming mag-ina.

Tatanggapin ko na ang lahat na isa na lang ako. As always. I will focus to my precious Dylan.

After a months.... five months to be exact malaki na ang anak ko may maayos ako trabaho, I promoted last month na ikinatuwa ko pa. But i'm still lonely. How can I out this feelings?

"Hey! Are you okey?" Tumango lang ako dito. "Can I have vacation for a weeks?" Nanalangin ako na sana pumayag si Mike.

Mike is the only son of Mister Martin siya na rin ang ng papatakbo ng kumpanya, we become friends. Hindi siya mahirap pakisamahan actually ang gaan nga kaagad ng loob ko dito hindi katulad nung nag-aaral pa ito noon. Im two years ahead to him kaya wala ng malisya para sa akin kahit tinutukso kami ng iba.

"Okey where do you want to go?"

"I can handle." Nginitian ko ito nararamdaman ko ang pagod buti na lang kinuha nila mama si Dylan para daw hindi na ako mahirap pag-aalaga. Sinabihan rin ako nito na uso ngayon ang mga katulong na nananakit ng batang inaalagaan nila kaya nahintakutan ang mama ko na ikinatuwa ko concern din naman pala siya sa amin specially to Dylan.

Nararamdaman ko ang hampas ng hangin sa balat ko. Hindi ko alam kong bakit dito ko naisipan pumunta.

Siguro napamahal na sa akin amg lugar na to! I miss him. Ilang buwan ko pinilit na kalimutan siya pero wala pa rin nangyari hanggang ngayon siya pa rin. Siya lahat ang dahilan kung bakit hindi ako makausad.

Can I fight a battle?

Sasabihin ko ba ang tungkol sa anak namin?

Paano kung hindi naman niya ako paniwalaan.

Mas makakahinga siguro ako nagmaayos kung masasabi ko sa kanya ang lahat. He have a right to know.

"Clint!" Hindi ito humarap pero alam ko na narinig niya ako. "Clint!" Nilapitan ko pa ito lalo para humarap dito.