I'm Forever Yours.

1.Η αρχή.

"-Τι θες από εμένα; ρώτησε γεμάτη φόβο και δάκρυα στα μάτια.

-Ερώτηση είναι αυτή; Γλυκιά μου,εσένα θέλω. Μόνο εσένα. Είπε πλησιάζοντάς την,με ένα αρρωστημένο βλέμμα και ένα μειδίαμα. Της χάιδεψε το μάγουλο,παίρνοντας τα δάκρυά της. Εκείνη τον κοίταξε στα μάτια..

Αμέσως άνοιξε διάπλατα το στόμα του και οι κυνόδοντές του,μεγάλωσαν. Έμπιξε τα δόντια του στο λαιμό της.."

-Ειρήνη,σταμάτα να μου διαβαζεις τέτοιες ιστορίες! Πόσες φορές θα σου πω ότι δεν με τρομάζουν; και προτίστως δεν μου αρέσουν! είπα με παράπονο συνεχίζοντας να ψάχνω για ένα λογοτεχνικό βιβλίο.

-χαχαχα, είσαι απίστευτη! Πώς είναι δυνατόν να μην σ'αρέσουν τα υπερφυσικά; δηλαδή δεν θα ήθελες να γίνεις βρυκόλακας,ας πούμε; Ρώτησε με μία φανερή έκπληξη στα μάτια της.

-Φυσικά και όχι! Σε ποιον αρέσει η αιωνιότητα, η δυστυχία; να παίρνει ζωές, να μην τρώει σαν άνθρωπος,να πίνει αίμα και να φοβάται τη μέρα. Ακόμη και το σεξ θα'χει διαφορά. Είμαι σίγουρη! Είπα χαζογελώντας και αρπάζοντας ένα βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη.

-Ειρήνη,έλα γρήγορα. Βρηκα ένα πανέμορφο βιβλίο! Αυτο θα πάρω! Είπα τοποθετώντας το βιβλίο στο στήθος μου και χαμογελώντας έντονα.

Η Ειρήνη αδιαφόρησε και άλλαξε κατεύθυνση χωρίς κουβέντα. Νομίζω πως παρεξηγείται εύκολα. Αλλά αλήθεια,βρίσκω ανούσια και βαρετά τα υπερφυσικά. Δεν θα έδινα για τίποτα στον κόσμο τη θνητότητά μου. Μια μέρα θα πεθάνω και αυτό με κάνει περισσότερο ευτυχισμένη,από το να μην πεθάνω ποτέ.

-15€ ,είπε με ένα βαριεστημένο ύφος η πωλήτρια του βιβλιοπωλείου. Δεν έχω ιδέα γιατί,δεν προσπαθεί να γίνει λιγότερο ξινή με τους πελάτες της.

-Ορίστε,είπα χαμογελώντας ,ελπίζοντας πως θα λάβω περισσότερη καλοσύνη.

Ποιον κοροϊδεύω. Δεν γύρισε καν να με κοιτάξει.

-Πάμε Ειρήνη! Είπα με μία αδιαθεσία. Δεν ξέρω καν γιατί επηρεάστηκα τόσο.

Παρόλα αυτά,η Ειρήνη με έπιασε από το χέρι και περνώντας το άλλο χέρι της στον ώμο μου, πήγαμε προς τα ποδήλατά μας.

Η Ειρηνη είναι η παιδικη,κολλητή μου φίλη. Είναι ο ωριμότερος άνθρωπος που γνωρίζω στην ηλικία ,που βρισκόμαστε. Δηλαδή στα 17 μας.

Είναι μελαχρινή,με αμυγδαλωτά ,καστανά μάτια. Αυστηρό και σκληρό σχήμα και κάτι λιγότερο από σαρκώδη στο μέγεθος ,χείλη. Με καστανά,μακριά ,ίσια μαλλιά.

Είναι σχεδόν ένα μέτωπο ψηλότερη από εμένα και πολύ πιο έξυπνη. Είναι κατά κύριο λόγο, ρομαντική αλλά ταυτόχρονα και ρεαλίστρια. Πιστεύει στα γεγονότα μα παράλληλα,της αρέσει να ξεφεύγει από τα καθορισμένα πλαίσια της πραγματικότητας.

Για αυτό εξάλλου ταιριάξαμε. Η διαφορά σε αυτό είναι ότι εγώ είμαι λίγο περισσότερο φαντασιόπληκτη. Αλλά πιστεύω εξίσου στα γεγονότα και είμαι άνθρωπος των πράξεων.

Πόσο όμορφο να βρίσκεις την αδερφή ψυχή σου...

-Ιωάννα, εγώ θα πάω σπίτι,έχω πολύ διάβασμα. Θα τα πούμε αύριο,εντάξει; μου ανακοίνωσε, φιλώντας με σταυρωτά και αγκαλιάζοντάς με σφιχτά.

-Θα σκάσω!!!είπα χαροπαλεύοντας να βγάλω ανάσα. Θα τα πούμε αύριο μικρή, της είπα,καθως με άφηνε από την αγκαλιά της. Με χαιρέτησε ,κουνώντας το χέρι της και την έβλεπα να απομακρύνεται γρήγορα με το ποδήλατό της.

Κοίταξα την ώρα. Είναι 17.30. Η μέρα έχει μικρύνει τόσο πολύ. Ο ήλιος έπαψε να καίει και δύει ήδη. Σημάδι ότι μπήκε ο χειμώνας. Τουλάχιστον,τα χριστούγεννα πλησιάζουν και ανυπομονώ να απολαύσω τα λαμπάκια στη πόλη και τα στολισμένα δέντρα,τα πεντανόστιμα μελομακάρονα και τις οικογενειακές συναθροίσεις.

Ανεβαίνω στο ποδήλατο και πατάω το πετάλι γρήγορα ,με σκοπό να φτάσω όσο το δυνατόν συντομότερα σπίτι,προτού βραδιάσει. Πόσο ωραίο συναίσθημα είναι το να είσαι ανεξάρτητος και να έχεις την ικανότητα,με κάποιο μέσο ,να οδηγείς τον εαυτο σου,σε κάποιο προορισμό.

Ένα από τα όνειρά μου είναι να πάρω δίπλωμα οδήγησης και να πηγαίνω διακοπές με το αυτοκίνητό! Να μην έχω ανάγκη τον μπαμπά ή κάποιο μέσο μεταφοράς.

-

Άκουσα ένα δυνατό φρενάρισμα. Ένιωσα τα πράγματα να φεύγουν με τη βία απο τα χέρια μου και το ποδήλατο να χάνεται από κάτω μου. αισθάνθηκα να είμαι στον αέρα. Τι έγινε; όλα μαύρισαν.

Τι εγινε; πού ειμαι; Δεν έχω τη δύναμη να ανοίξω τα μάτια μου. Νομίζω πως ....

-

-Ξύπνα,ξύπνα επιτέλους! Ακούω μία αντρική φωνή να μου φωνάζει και νιώθω τα μάγουλά μου να πονάνε.

Ανοίγω τα μάτια μου και η αντρική φιγούρα ήταν έτοιμη να με χαστουκίσει,αλλά σταμάτησε.

Πολύ κακό... Πού είμαι;