Ο ΚΥΝΗΓΟΣ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ ΣΟΥ

Kεφάλαιο 1- O κοσμος μου , εισαι εσυ ..

Το γλεντι ελειξε και το ζευγαρι αποχωρησε , για να μεινει επιτελους μονο . Η λαχταρα να βρεθουν οι δυο τους , τους προδιδε στο τροπο που χαιρετουσαν τους καλεσμενους στο τελος της βραδιας . Οι φιλοι τους , τους πειραζαν και το ζευγαρι , πλεον , ειχε ζωγραφισμενο στα χειλη τους , την απολυτη ευτυχια . Φευγοντας , εκεινος της τραβηξε το χερι και βγηκαν εξω , εκει που χε παρκαρι το αμαξι , αποτομα την σταματησε και την εφερε μπροστα του .

« Ειμαι δικος σου , μωρο μου και αποψε θα σε κανω να νιωσεις μοναδικη , οτι εισαι η γυναικα μου , ότι εισαι η ζωη μου , θα ξυπνησω ολες τις αισθησεις σου και θα ανατραξω την ψυχη σου... όλα σαν πρωτη φορα » . Της εκλεισε το ματι και την τραβηξε απαλα , ωθωντας την να μπει στο αυτοκινητο . Η Ελινα στραβοκαταπιε και με δυσκολια μπηκε στο αμαξι . Η αγωνια στο κορμι της κυριαρχησε και οι σκεψεις της πηραν φωτια , ενιωθε πρωτογνωρα συναισθηματα και αυτό την τρομαζε , γλυκα , βεβαια . Γυρισε το βλεμμα της σε κεινον , κοιτουσε την αγρια μορφη που χε παρει , το πώς οδηγουσε , το πώς αγγιζε τα χερια του στο τιμονι , το κορμι του που φανταζε σαν ανειρο .. εμπλεξε τα δαχτυλα των χεριων της μεταξυ τους και γυρισε το βλεμμα της προς το παραθυρο , ακουμπωντας το μετωπο της απαλα σε αυτό . Το χαμογελο της δεν αργησε να κανει την εμφανιση του και ο Στεφανος λες και το καταλαβε γυρισε το προσωπο του σε κεινην .

« Χαρομαι που γελας μωρο μου , φωτιζει ο κοσμος μου με το χαμογελο σου» . Εσυρε το ένα χερι του στο ποδι της και το χαΪδεψε απαλα , κλεινοντας της το ματι .

Μετα από λιγη ωρα το αμαξι σταματησε σε ένα σκοτεινο μερος , με αρκετα χαμηλο φωτισμο . Ο Στεφανος βγηκε από αυτό και πηγε προς την μερια της Ελινας , ανοιξε την πορτα , της πηρε με τρυφερο τροπο το χερι της και την εκανε να σηκωθει από το καθισμα , την τραβηξε προς τα εξω και την εφερε μπροστα του . Της εδωσε ένα απαλο φιλι , κλειδωσε το αμαξι και της εκανε νοημα να προχωρησουνε . Η Ελινα παρατηρουσε γυρω της , όλα εβγαζαν μυστηριο και αγνωστο , χωρις να το καταλαβει ειχαν φτασει στο προορισμο τους , σε ένα ξενοδοχειο με θεα την θαλασσα που να το πλαισιωνει στο κατω χωρο του ένα μπαρακι . Τοσο απομερο , αλλα τοσο ομορφο , με λιγα δεντρα να πεφτουν απαλα πανω του και σε συνδιασμο με τον χαμηλο φωτισμο που χει απ 'εξω σε συγκεκριμενα σημεια , την μουσικη αλλα και την θαλασσα , το καναν μαγευτικο .

« Είναι τελειο» ειπε ενθουσιασμενα η Ελινα και εκεινος πριν μπουν μεσα , την φιλησε πεταχτα .