ZEUS

XIV. BÖLÜM -SON-

Uyandığım da herkes ayrı bir yerde bayılmıştı. Benle beraber Elisha'nında kalkdığını gördüm. Hemen onun yanına koşup iyi olup olmadığını sordum. "İyiyim." dedi ama sesi çok kötü geliyordu. Hemen onu olduğu yere otutturdum. Daha sonra yerde yatan annemin yanına koştum. "Ben iyiyim Oliver diğerlerine bak." dedi annem ve babamın yanına gittim o da doğruluyordu. Onun yanında uzaklaştım ve sırası ile Atalanta, Theseus ve Ajax'ın yanına gittim. Bu arada kamp ateşinin arkasında yatan John'un fark etmemiştim. Elisha bana bağırdığında onunda orada olduğu fark ettim. Nasıl bir duygu yaşadım bilmiyorum daha doğrusu anlatamıyorum ne sevindim ne üzüldüm. Hemen onun yanına gittim yavaş yavaş gözünü açıyordu. "İyi misin ? John iyi misin?" sorularıma cevap vermiyordu. Bağırarak "İyi misin John lütfen cevap ver." "İyiyim lan iyiyim bağırma kulağımın dibinde." dedi kısık bir sesle onun sesini tekrar duyunca o kadar mutlu oldum ki anlatamam. Ona sımsıkı sarıldım galiba biraz fazla sıkmış olmalıyım "Galiba göğüs kafesi kemiklerimden bir kaçını kırdın." dedi bana. Ağlıyordum ama bu üzüntüden değildi mutluluktandı. Çevrem de ki kimseyi umursamıyordum -Elisha dışında- sadece John'un yüzüne bakıyordum.

Bir kaç gün sonra herşey yavaş yavaş yoluna giriyordu artık John'da kamp'da bizimle kalıyordu onun için en güvenli yer burasıydı. Merak ettiğiniz şeyi de açıklağa kavuşturayım. Şimşek ateşin yanında yerde öylece duruyordu. Hiç bir şey olmamış gibiydi. Ama Hades'e ne olduğunu bilmiyordum.

Annem herkesin kamp ateşinin orada buluşmasını istedi hepimiz oradaydık kamp'da yaşıyan herkes geldi annemi can kulağı ile dinlemeye başladı " Savaş yaklaştı, Gargaransis ve ordusu kamp'ımıza doğru geliyor. Zeus bizim için bir ordu göndereceğini açıkladı. Ayrıca Poseidon'da bize bir ordu yollayacak. Savaş için artık tamamen hazır olmamız gerekiyor çarpışma yakında..." dedi. Bu duyduklarımdan sonra içimi bir korku sardı desem yalan olmaz. Ölmekten değil birilerini kaybetmekten korkuyordum. Ya da savaşı kaybetmekten. Annem bunları dedikten sonra herkes dağıldı John'da bana "Bir gelsene kanka !" dedi. Yanına gittim "Senle birşey konuşmak istiyorum." dedi. "Tabii ki John." dedim. "Elisha ile durumlar nasıl ?" dedi. "Kanka hala ona hiç bir şey söylemedim." deyince karnıma okkalı bir yumruk indirdi. "Nasıl söylemezsin oğlum ?" dedi. "Yapamadım söyleyemedim lan ?" dedim. Biz bu konuda konuşurken yanıma Babam geldi. "Oly John'u evine göndermek zorundayız burada kalamaz." dedi. "Tamam baba izin verinde vedalaşayım." dedim. Babam'da kabul ettiğini belli etmek için kafasını bir öne bir arakaya hafif hareketlerler salladı. "Görüşürüz John, kendine dikkat et." dedim. "Sende şu işide hallet artık kanka." dedi. "Seni bekliyorum." dedi. Daha sonra'da babamın yanına gitti.

Sabah uyandığım da çok halsizdim. Ağzımda da o demirimsi tat vardı. Yine nehire gidip yıkandım. Bugün Zeus ve Poseidon'ın gönderdiği ordular kampımıza ulaşacaktı o yüzden bir hazırlık içindeydik hepimiz. Herkes ayrı bir koldan birşeylere koşuyordu. Doğal olarak beşyüz kişiye yakın bir orduya bir kaç gün bakmak kolay olmayacaktı. Ben de Elisha'nın yanına gittim ve ona yardım ettim.Bu arada da konuşmayı başlattım. "Nasılsın Elisha ?" dedim. "İyi sayılır sen ?" "Benden de iyi sayılır." dedim aramızda bir sessizlik oluştu birşeyler sormak istiyordum ama cesaret edemiyordum. "Savaştan korkuyor musun ?" dedim sonunda. "Evet biraz." dedi. "Senin de ilk savaşın galiba ?" dedim. "Evet benim de benden senden yaklaşık bir ay falan önce öğrendim aramızda pek fark yok yani." dedi. Sonra tekrar aramızda bir sessizlik oluştu. Daha sonra'da oradan ayrılıp annemin yanına gittim.

Akşama doğru orduların ikiside geldi. Yaklaşık 500 kişilerdi altın miğfer'leri, kalkanları gerçekten göz alıcıydı. Zeus'un askerlerinin kalkanlarında şimşek, Poseidon'ınkiler de ise 3 başlı mızrak ve yanında duran yunus vardı. Onlar kalacaklar yerlerini ayarlarken ben odama gidip şimşeği aldım. Onu kalbimin üstünde ki cebe koydum ve tapınağa doğru yol aldım.