ဒုတိယေျမာက္ ရင္ခုန္သံ

1.3K 107 15
                                    

"ကိုကို"

ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံု သူ႕ေခၚသံသည္ ကၽြန္ေတာ့္ နားထဲ အလြန္ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္စြာ စီးဆင္းသြားသည္။

"ေပါက္စ"

ကၽြန္ေတာ့္ဦးေႏွာက္မွ မေစခုိင္းရပါပဲ ... ႏႈတ္ခမ္းအစံုသည္ ထိုကေလးအတြက္ နာမည္တစ္ခု ကို ေခၚေ၀ၚပီးသားျဖစ္သြားသည္။ 

ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ရပ္ေနဆဲ သူ႕အနားကို ဘယ္လုိေစ့ေဆာ္မႈမ်ိဳးေၾကာင့္မွန္းမသိ အလ်င္အျမန္တုိးကပ္သြားမိသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ထက္နည္းနညး္ေလးနိမ့္ခ်င္တဲ့ အရပ္ေၾကာင့္ သူ႕မ်က္ႏွာေလးကို ေစ့ေစ့မုိးၾကည္႕ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္သထက္ျမန္လာသည္။ 

"ေအာ္ ... ဆရာ  ... ဒီမွာ ေကာ္ဖီလာေသာက္တာလားခင္ဗ်၊ Donghae မင္းက ဆရာနဲ႕ အသိေတြလား"

Donghae သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ဟန္တူေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကို ရိုရိုေသေသ ၀င္ႏႈတ္ဆက္မွ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္လံုး သတိ၀င္လာသလို ေဘးဘီကို ၾကည္႕မိၾကသည္။ ရင္ခုန္သံက ခလုတ္ပိတ္လုိက္သလို တိကနဲရပ္ သြားလ်က္။ 

အဲဒီ မ်က္လံုးေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္၀င္ခဲ့ဖူးသည္မွာ ဒီတခါ ပထမဆံုးမဟုတ္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ရွိရွိသမွ် ဘုရားအဆူဆူကို က်ိန္ဆိုရဲပါသည္။ ထုိကေလးကို ဘယ္တုန္းကမွ် မေတြ႕ခဲ့ဖူးသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း သူသည္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ စိမ္းသက္မေနပါ။ 

"ဟင့္အင္း  ... မသိပါဘူး ... ဆရာ ဟုတ္လား"

"အာ ... ဟုတ္သားပဲ ... ဆရာ သူက Seoul ကို ဒီႏွစ္မွ ေျပာင္းလာတာ ဆရာ၊ Mokpo National University က၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕နဲ႕အတူတူ ဒုတိယႏွစ္အဂၤလိပ္ေမဂ်ာကပဲ .... အိမ္ေျပာင္းတာနဲ႕ေက်ာင္းအပ္ဖို႕ တပတ္ေလာက္ေနာက္က်ေနတာ။ ... Lee Donghae တဲ့ ... Donghae ဒါ တို႕ Seoul တကၠသိုလ္က သခ်ၤာ ဒုဌာနမွဴး ဆရာ Lee Hyukjae .."

ေဖာ္ေရြပ်ဴငွာတတ္ေသာ ေကာင္ေလးက ေသေသခ်ာခ်ာ ၀င္မိတ္ဆက္ေပးရွာသည္။ ထုိေကာင္ေလးကို မ်က္မွန္းတန္းမိသလို ရွိေသာ္လည္း မ်ားေျမာင္လွေသာ ေက်ာင္းသားေတြၾကားမွာ ကၽြန္ေတာ္ နာမည္ကို မွတ္မိဖို႕ရာ ခဲယဥ္းလွသည္ေလ။

ဆိုခဲေစ ... ရတုေပါင္း ေသာင္းခ်ီတုိင္ေအာင္ ၿမဲေစ....။Место, где живут истории. Откройте их для себя