Öyle bi an gelirki kimsesiz olduğunu anlarsın canın acır ama kimseye anlatamassın . Mutlu olmayı beklemeyi bırakmışsındır artık herkese yabancı hissedersin , yazmakta avutmuyodur . Düştün , kimse kaldıramıyodur . Artık başarmışlardır , hayal kurmaktan korkan birisinin . Sevmekten ürkmüşsündür . Kalp atışlarının bile ritmi bozulmuştur . Aslında düşmene neden olan herkesin karşında yer alması değil " herkes " diyemediklerinin o tarafta olmasıydı . Beklemediklerimizden hep darbe yeriz zaten ya çünkü onlar nereden vuracaklarına iyi çalışmışlardır. Sarıldıklarımızın soğuk hançerlerini sırtımızda hissetmeyede alışırız. Hep en büyük korkularım gerçek oldu en büyük düşlerim değil . " Alıştım " kelimesi çok acı bir kelimedir aslında , mesela acıya , ağlamaya , duvardaki yumruk izlerine . Baktığın herkesin seni tanımadan infaz ettikleri fikri kalbini eline alıp jiletlemek gibi canını acıtır . Herşeyden nefret etmeyi kolay zannederler ama sen neden bu hale geldin diye düşünmezler.
