Roommates ~Herschrijven~

2.27

{Sophie}

Twijfelend blijft mijn duim boven Nathans naam staan. Moet ik hem bellen of niet? Ik mis hem en wil zijn stem horen, maar waarschijnlijk denkt hij daar anders over. Waarschijnlijk wilt hij niet eens met me praten. Hij heeft het uitgemaakt. Onze relatie is over. Zijn woorden doen me nog altijd pijn maar misschien is het beter zo. Hij heeft een kind voor wie hij moet zorgen, en ik heb mijn toekomst waar ik aan moet denken.

'Ben je klaar om te repeteren?' Ik kijk op en zie Kyle in de deuropening van de kleedkamer staan.

'Ja, ik kom eraan' mompel ik. Snel prop ik mijn telefoon in mijn tas en loop dan met Kyle mee naar de oefenruimte. We hebben beide de hoofdrol in het volgende dansstuk dat over twee dagen plaats zal vinden. Vandaag zal onze danscoach ons weer helpen.

'Goedemorgen' begroet mevrouw Brown ons vrolijk. Ik groet haar vriendelijk terug. 'Laten we maar meteen beginnen want we hebben nog veel te doen.' Kyle pakt mijn hand vast en trekt me mee richting het midden van de zaal. We nemen onze startpositie aan en zodra de muziek begint doen we onze choreografie.

Na de derde dans val ik uitgeput op de grond en adem diep in en uit.

'Ik moet nu naar een belangrijke meeting dus ik ga weer' vertelt mevrouw Brown. 'Jullie hebben het goed gedaan!' Met die woorden loopt ze de dansruimte uit.

'Hier.' Kyle drukt zijn flesje water in mijn handen. Dankbaar neem ik een paar slokken. Mijn eigen fles heb ik in de kleedkamer laten liggen.

'Dank je' glimlach ik terwijl ik zijn fles weer teruggeef. Hij glimlacht terug en trekt zijn shirt uit waarna hij een handdoek om zijn nek slaat.

'Heb je al met Nathan gepraat?' vraagt hij terwijl hij naast me komt zitten. Ik schud mijn hoofd.

'Ik weet niet goed wat ik tegen hem moet zeggen' beken ik. 'Ik weet niet eens of hij wel met me wilt praten.' Kyle knikt begrijpend.

'Ik begrijp het. Maar misschien ben je wel beter af zonder hem.' Hij haalt zijn hand kort door zijn bruine haren. 'Van wat ik heb gehoord, blijkt dat hij nogal snel boos wordt. En dat verdien je niet.' Ik sla mijn ogen neer. Vroeger was Nathan helemaal niet zo. Vroeger was Nathan lief en zorgzaam. Nu wilt hij per se dat ik alles volgens zijn wil doe. Langzaam duwt Kyle mijn gezicht weer omhoog.

'Het komt uiteindelijk wel weer goed' zegt hij zacht. Zijn bruine ogen staren doordringend in de mijne en voor ik het doorheb, heb ik mijn lippen op de zijne gedrukt. Dit voelt beter dan ik zou willen. Zijn handen glijden richting mijn heupen en ik haal mijn handen door zijn haar. Ik wil dit stoppen maar het lukt me gewoon niet. Misschien komt het doordat hij op Nathan lijkt. Het maakt verder ook niets uit. Dit is fout maar ik kan het niet laten.

'Zijn jullie aan het oefenen voor de toneelkus?' hoor ik iemand lachend zeggen. Meteen kijk ik op en zie mevrouw Bright staan. Mijn wangen beginnen warm te worden en ik weet niets te zeggen.

'Zoiets' mompelt Kyle. Ze glimlacht breed.

'Ik vind het alleen maar leuk, hoor' zegt ze. 'Stelletjes op de academie. Bovendien dansen stellen veel beter samen dan twee vreemden. Maar goed, veel geluk nog samen.' Zodra ze de zaal uit is kijk ik Kyle aan.

'Sorry' stamel ik. 'Ik wilde niet...'

'Het geeft niets. We hebben toch beide geen relatie meer.' Hij zucht en staat op. Vervolgens helpt hij mij overeind.

'Kyle' begin ik aarzelend. 'Ik ben nog niet toe aan een nieuwe relatie, maar... Die kus was fijn.'

'Dat heb ik ook' geeft Kyle toe. 'We kunnen toch gewoon vrienden zijn? Maar dan met af en toe een beetje meer.'

'Friends with benefits?' lach ik. Hij knikt.

'Ja, zoiets. We hebben toch allebei zo onze behoeftes?'

'Ja, dat is waar.'

'Dus, vind je het goed?' vraagt hij. Ik knik en druk een kusje op zijn wang.

'Ik ga nu even douchen' deel ik mee. 'Zie ik je vanavond?' Hij knikt.

'Acht uur bij mij? Dan gaan we wel gewoon films kijken of zo.'

'Is goed.'