Kapı çaldığında korkmuştum. Annem olabilirmiydi? Eğer annemse beni amerikaya götürcek...... -Ateş beni bi yere sakla. -Ne oldu neden? -Yaa eğer annemse beni Amerikaya götürcek. -Tamam üste cık saklan. Koşa koşa üste cıkıp dolabın içine girdim. Ateş kapıyı açtı kulağıma gelen sesleri dinledim. -Ateş hani sen eve gelmicektin. -Abi??? Senin ne işin var burda hani gelmicektin? -Son anda vazgeçtim... -Hee şey... Tamam gir.. -Almasaydın bari herife bak. -Yok şaşırdım sadece. -Eee hani bugün arkadaşlarınla buluşcaktın sen?. -Bende vazgeçtim. Dolabın içinde daha fazla duramayıp cıktım ve yavaş adımlarla aşağıya indim. Hala inanamıyorum Ateşin abisi varmış. Çokta yakışıklıymış. Koltukta oturmuşlar acaba gitsem mi ki yanlarına? -Merhaba bu yakışıklı kim Ateş? Ateş şaşkın ve kızgın bi şekilde bana bakıyordu. -Ooo bu güzel kız kim tanıştırmıcakmısın bizi? -Yok arkadaşın işi var. Biz ders çalışcaz hadi sana by by. -Yoo işimiz yok... Ateşin sinirli bir şekilde bana baktığını görünce kafamı salladım ve merdivenlerden odasına gittik. -Dolunay sen neden aşağıya iniyorsun. Umursamaz tavırla yatağa oturdum. -Ne var Ateş tanışmiş olduk çokta yakışıklıymış. -Bak abim biraz şeydir... -Ne? -Kizlara sarkan bi tip... Onunla konuşmanı istemiyorum! -Hayır şimdi gidip konuşcam seni ilgilendirmez. Tam kapıdan cıkarken. -Dur! -Ne var...! -Ya bak dolunay abim gercekten kızlara düşkün sende gidersen sanada sarkcak o yüzden gitme... -Yaa tamam be ne uzattın Ateş. -Bu arada, annen seni Amerikayamı mı götürcek? Allah kahretsin söylemişmiydim. Farkında bile değilim. -Hayır öyle birşey yok. -Bari yalan söyledini belli etme. Elin ayağın ayrı oynuyor... -Şey ben... Gidiyorun. -Nereye? Arkadaşlarımla buluşmam gerek! -Ne hayır kim o arkadaşlar? -Yaa sanane be iki gün sende kalcam diye götün kalkmasın! -Dolunay! İleri gitme. -Naparsın yaa şapşal... Sen beceriksizin tekisin -Tamam Dolunay ne halin varsa gör. -Bana bak seni incitirim anlıyormusun beni? -Tamam kes sesini nereye gidersen git...! -Tavıra bak tavıra .one kolyemi o bakıyorumda bu aptal kolyeyi de hiç cıkarmıyorsun boynundan Oo sinirle kolyesini kopardım kolyesi yere düştü. Ateşin bakışları derinleşti. Yüzünü üzüntü bürümüştü. Gözlerinin en derinine baktım ilk önce. Kafasını yavaşca kaldırıp bana bakti . o eski Ateşin bakışına benzemiyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hissiz bir bakıştı. Birden yerdeki kopmuş kolyeyi de aldığı gibi evden cıktı. Yaa altı üstü bir kolye ben alırım ona yenisini. Bir aptal kolye için yaptığı şeye bak... Arkasından bende cıktım. Başımın ağrısı daha da çoğalmıştı. Neden yaa neden? He neden Değişemiyorum olmuyor. İçimde kalp yok .atmıştım Üstümden sorunları dertleri öyle yaşıyorum. Bana kimse sevgi göstermedi ben bilmediğim şeyi uygulayamıyorum. Belkide korkuyorum. Aslında dışarıdan bakıldığında hiç birşeyden korkmayan herşeyin üstesinden gelen bir kız gibi görünüyorum ama hayır benimde korkularım var. Ben ne hissetiğimi, içimdeki kırıkları teker teker toplamaya çalıştığım kimselere söylemedim. Ondan bu öfkem, ondan bu hayata küskünlüğüm. Ateş nerde bilmiyorum. Aman ne güzel artık karşıma cıkmıyor hi hi evet be ne kadar güzel. Ya of tamam onu görünce farklı oluyorum farklılık beni mutlu ediyor. Çünkü ben hiç böyle saçma duygulara karışmadım. Duygu demişken aşk değil. zaten ben aşık olamam. Mutluluk ise ayda yılda bir kere. geliyor sonra gidiyor bir daha da gelmiyor. Ay neyse benim mutluluğu acıklamam bu olsa gerek. Ateş o kapıdan cıktıktan sonra cok sinir oldum. Hareketleri beni deli etmişti. Cisemi aramak için telefonu açtım. Annem 10 kere beni aramış banane yaa ararsa arasın neyse ben Cisemi arıyım. -Alo Cisem. -Efenfim Doliş. -Nerdesin? -Evdeyiz kızlarla ne oldu? -Neyse oraya geliyorum -Tamam Yukarı cıkıp eşyalarımı toparladım. Dolabı actım aynanın karşısında sacımı düzeltirken bir yandanda icimden Ateşe demediğim şey kalmadı ( ıy Allahım salak şey yaa, hayır yani ne varki bir kolye için evi terk ediyor ıy mal yaa inşallah karşıma cıkmaz) İçimden konuşurken birden birinin odaya girdiğini fark ettim. Bu Barıştı gözlerini hafif kısmış bana bakıyordu -Sendemi garip kardeşin gibisin.(Gözüm aynada ellerim sacımdayken tınlamaz bir tavırdaydım) -Küçük kız gel bakalım şöyle... Lan noluyo bu ne diyo napıyo oha. Tamam Dolunay sakin ol kızım. -Nee... Yok gelmiyorum cıkıyorum ben. -Hadi ama. Bir kolumu tutu ben çekdikçe o daha da zorluyordu...! -Bana baksana sen! Ben diğer kızlara benzemem anlata bildim mi? -Evet daha fazla cekicisin.( Dedi yaklaşarak) Oha bu ne diyor yaa beni başka kızlarla karıştırdı galiba. Öküz! O sinirle ona bir tokat geçirdim. Yanağı kıp kırmızı oldu. Öylece baka kaldı yaklaşarak dedim ki; "Sen beni başka kızlarla karıştırdın galiba tatlım hadi bay" Kapıdan çıktım Cisemlerin evine doğru yürümeye başladım. Aklım istemesemde kayıyordu Ateşe. Ama aklıma takılmıştı. Yaa ben bildiğimiz Dolunay ilk kez birini umursuyordum? Hayır sadece o aptal kolyede aklım Allahım bu cocuk cok gıcık... Kendi kendime konuşurken Cisemlere varmıştım.
ATEŞİN AĞZINDAN: Kafamı dinlemek için ormanda ki evimize gittim. Burası benim kendimle başbaşa kaldığım tek yer. Sakinlik, huzur herşey var burda. Kolyeye gelirsek, içim paramparca oldu. ben ağlamak istemiştim . O kolye benim için cok önemliydi. Belki Dolunay icin değil. O kolye annemden kalan tek şeydi... Artık elimde hiç birşey yok. Ona söylemedim cünkü kafam cok karışıktı. Bana iyi geliyordu onu kırmak istemedim. Ama icim icimi nasil yedi ulan. Tamam dedim hayat benim icin bitti. Hiçbirşey düşünmek istemiyordum şuan sadece ağaçın altına oturmak istiyordum
-Ne oldu kanka? -Cısem uyumak istiyorum sadece uyumak! -Yaa ne oldu belliki canın sıkkın -Yaa zorlama dedim uyucam ben... -Yaa Dolunay bu kadar sert olma soru sordum. -Yeter yaa yeter ben bahceye cıkıyorum... Dışarı cıktım derin bir nefes aldım. Sinirlerim dahada çoğalmıştı -Yaa kızlar dolunayı düzeltmemiz lazım. - Kanka haklısında düzelmiyor işte. -Napabiliriz? -Buldum kızlar Dolunaya sevgili ayarlıcaz. -Ne sacmalama Cisem... -Neden olmasın belki iyi olur! -İmkansız...! -Bir gün olursa gösteririm sana. -Hadi diyelim yapcaz ama kim olcak? -O devamlı tartıştığı cocuk kim di? -Oha Ateş mi? Aklınımı kacırdın sen ondan nefret ediyor...! -Hep nefretle başlıyor zaten. -Tamam o zaman napcaz -Yarın okulda görürsek ağzından laf almaya calışırız. -İyi madem Bahcede 5 10 dakika oturdum birden üşümeye başladım. Aslında ben cok cabuk hasta olan bi kızım. Bazen kalbim sıkışıyor en cok üzüldüğümde oluyor. Başım yine dönmeye başladı. Kalbim gene ağrıyordu alışıktım ben böyle şeylere. Elimi kalbimin üstünde tutarak yürümeye başladım... Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı. Birden yere düştüm. Cisem beni kaldırmaya calışıyordu. Hepsi telaşlanmıştı. Aslında benim hastalığım olduğunu biliyorlar . Ondan beni alttan alıyorlar ondan bana iyi davranıyorlar. beni kotuğa yatırdılar. -Dolunay... İyimisin kanka ne oldu birden sana? -Tamam tamam iyiyim. (Kisık bir sesle) -Hemen doktoru arıyorum. (Telaşlı sesle) -Hayır Cisem gerek yok. -Hayır dedim arıyorum. Doktor muane ettikten sonra benden uzak bi yere gidip konuşmaya başladılar; -Arkadaşınızı üzülmemesi gerekir. Cok küçük birşeyde bile üzülmemesi gerekir. Yoksa sonucu pek iyi olmaz. -Nasıl yani doktor bey iyi demi durumu? -İyi olması için güzel şeylere ihtiyacı var. -Peki doktor bey sağolun. Dedikten sonra doktoru kapıya kadar gecirdiler. -Kızlar aman ne abartınız iyiyim işte. Üf neyse ben gidiyorum(Dedim birden ayaklanarak) -Hayır Dolunay dinlenmen lazım. -Aaa hadi ama abartınız sizde...! -Dolunay lütfen oturur musun? -Sen ciddimisin? -Evet -İyi peki ama çok sıkılıyorum. -Ne yapmak istersin kanka? -hmm... tabikide ben uyuyorum sizi bilemicem -Dolunay biraz dışarı cıkalım kanka. -Ay allahım tamam cıkalım hadi.
Üste cıkıp giyinmeye başladım. Tam o sırada kapı caldı ve gelen annemdi acaba şimdi ne olcak tı ki?
3.BÖLÜM BİTMİŞTİR. 4.BÖLÜM GELECEKTİR. UMARIM BEĞENMİŞSİNİZDİR İYİ VEYA KÖTÜ YORUMLARINIZI BEKLİYORUZ.
